Γιατί αντέχει ο Μητσοτάκης…

Πολλοί υποτίμησαν τις πρόσφατες συμφωνίες στον τομέα της ενέργειας ως προς το εάν μπορούν να ενισχύσουν την αναιμική δημοσκοπική πορεία της Ν.Δ εδώ και πολλούς μήνες. Μπορεί να διατηρεί την μεγάλη διαφορά από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ και στην “καταλληλότητα για πρωθυπουργός” ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μην έχει αντίπαλο, ωστόσο το γεγονός ότι στην “πρόθεση ψήφου” παραμένει στάσιμη μεταξύ 22 και 24%, και με αναγωγή επί των εγκύρων ελάχιστα πάνω από το ποσοστό των ευρωεκλογών, καθιστά εύλογα μακρινό στόχο την αυτοδυναμία.

Σεραφείμ Κοτρώτσος

Όμως, με τις συμφωνίες για το αμερικανό LNG και την προοπτική εξορύξεων στο Ιόνιο, ο δημοσκοπικός δείκτης της κυβέρνησης κινήθηκε προς τα πάνω, και η εικόνα του πρωθυπουργού ενισχύθηκε. Σε μία κοινωνία που ταλαιπωρείται με την ακρίβεια και προβληματίζεται για την διαφθορά στις κρατικές δομές (ΟΠΕΚΕΠΕ), ακούγεται ίσως παράλογο να μπαίνουν στην εξίσωση τα ενεργειακά. Λες και, αίφνης, οι πολίτες σπεύδουν να αγοράσουν κελεμπίες για να προσποιηθούν τους σεϊχηδες του “μαύρου χρυσού”.

Μάλλον, όμως, άλλη είναι η ανάγνωση. Δημοσκοπικά -και όχι μόνο- ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγνωρίζεται ως ένας ικανός πολιτικός “deal maker”, βγάζοντας από το μανίκι του χαρτιά που ενισχύουν το διεθνές προφίλ της χώρας σε μία εποχή που τα πάντα γύρω μας είναι ευάλωτα και ταραγμένα. Αυτό του το πιστώνουν και στην αντιπολίτευση. Βλέπουν, δηλαδή, πώς με ευκολία αλλάζει την δυσμενή για την κυβέρνηση εσωτερική ατζέντα, και σε περιόδους αστάθειας εκπέμπει ήχους σταθερότητας.

Είτε ως λογικό συνακόλουθο, είτε με την επικοινωνιακή ώθηση του καλά οργανωμένου επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης, η προσλαμβάνουσα για τους πολίτες καταλήγει θετική. Δεν αναμένουν, φυσικά, ότι θα ρέουν οι κάνουλες φυσικό αέριο και θα παρασύρουν στο ναδίρ τις τιμές στα βενζινάδικα, στα ράφια των σούπερ μάρκετ, και στα ενοίκια. Αυτά είναι το μείζον πρόβλημα και θα παραμείνει, ακόμα και θα κρίνει τελικά το εκλογικό αποτέλεσμα, όμως, από την άλλη η διαφορά ειδικού πολιτικού βάρους του ίδιου του πρωθυπουργού με κάθε έναν από τους σημερινούς αντιπάλους του είναι χαώδης.

Γι αυτό και παίζει το χαρτί της σταθερότητας. Δηλώνει μεν ότι αναγνωρίζει τις αβελτηρίες, τις …διαχρονικές στρεβλώσεις, ακόμα και τις αποτυχίες του, την ίδια ώρα που βάζει δεξιοτεχνικά τον εαυτό του σε μία μεγάλη εικόνα προσδοκιών, με ενέργεια, Τραμπ, διεθνή αποδοχή για την θετική πορεία της οικονομίας, και πλεονάσματα που θα γίνονται παροχές. Κι έτσι, ακόμα και οι όμορφες εξαγγελίες της αντιπολίτευσης, όμορφα καίγονται.

Αρκεί αυτό για να του εξασφαλίσει την αυτοδυναμία; Φυσικά, όχι. Πριν το πολιτικό σύστημα κόψει το νήμα της τελικής ευθείας για τις εκλογές πολλά θα έχουν αλλάξει. Κατ’ αρχάς το ίδιο.

Άλλη η πολιτική γεωγραφία σήμερα, άλλη σε έξι μήνες. Κι όσο μεγάλο κι αν είναι το χρονικό διάστημα μέχρι τις κάλπες, ώστε να κάνει “διορθώσεις” ο δημοσκοπικός δείκτης, όπως λέει η κυβέρνηση, άλλο τόσο μεγάλο και πυκνό θα είναι για νέα πολιτικά “ατυχήματα”, αποκαλύψεις, λάθη, αλλά και αναδιάταξη δυναμεων στον χώρο της αντιπολίτευσης.

Θα κριθεί, αφενός από το αν η κουρασμένη κυβέρνηση αντέξει, αφετέρου από το πώς η αντιπολίτευση θα κατορθώσει να προτάξει, μαζί με σχέδιο, και εικόνα μιας ηγεσίας μεγαλύτερου ύψους και ειδικού βάρους από τη σημερινή.