Νέα μελέτη για την τυρζεπατίδη δείχνει προσωρινή καταστολή του “food noise” σε ασθενή με επεισοδιακή υπερφαγία

Ερευνητές, που παρακολουθούσαν τη λειτουργία του εγκεφάλου μιας ασθενούς με σοβαρό πρόβλημα επεισοδιακής υπερφαγίας, διαπίστωσαν ότι η τυρζεπατίδη, το φάρμακο απώλειας βάρους της Eli Lilly –γνωστό εμπορικά ως Mounjaro, για τον διαβήτη και Zepbound για την παχυσαρκία– φάνηκε να καταστέλλει προσωρινά τα σήματα έντονης επιθυμίας για φαγητό στο «κέντρο ανταμοιβής» του εγκεφάλου.

Πρόκειται για τις πρώτες άμεσες μετρήσεις εγκεφαλικής δραστηριότητας σε άτομο που λαμβάνει τυρζεπατίδη, προσφέροντας νέα δεδομένα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο το φάρμακο επηρεάζει το λεγόμενο food noise, δηλαδή τις επαναλαμβανόμενες, έντονες σκέψεις, σχεδόν εμμονές, γύρω από το φαγητό.

Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο Nature Medicine και αφορούν μια μόνο ασθενή, γι’ αυτό και οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι δεν μπορούν να γενικευθούν. Ωστόσο, ανοίγουν τη συζήτηση για το πιθανό μέλλον των GLP-1 φαρμάκων στη θεραπεία ορισμένων διατροφικών διαταραχών.

«Ελπίζουμε πως αυτή η αναφορά θα κινητοποιήσει πιο εκτεταμένη και αυστηρή έρευνα», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης, Dr. Casey Halpern από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια.

Η μελέτη σε ασθενείς που λαμβάνουν βαθιά εγκεφαλική διέγερση

Η έρευνα παρακολούθησε τέσσερις ασθενείς που συμμετείχαν στην πρώτη κλινική δοκιμή βαθιάς εγκεφαλικής διέγερσης για την αντιμετώπιση διαταραχών επεισοδιακής ή ανεξέλεγκτης κατανάλωσης τροφής, όπως η υπερφαγία και η βουλιμία.

Ο σχεδιασμός προέβλεπε:

·         συνεχή καταγραφή της δραστηριότητας στον nucleus accumbens (κέντρο ανταμοιβής),

·         και χρήση εμφυτευμένης συσκευής που θα έστελνε ηλεκτρικά ερεθίσματα μπλοκάροντας τα σήματα που ενισχύονται λίγο πριν από τα επεισόδια υπερφαγίας.

Μία από τις ασθενείς, όμως, είχε ξεκινήσει τυρζεπατίδη για τον τύπου 2 διαβήτη και την παχυσαρκία λίγο πριν την τοποθέτηση των ηλεκτροδίων. Στους πρώτους μήνες παρακολούθησης, η ασθενής ανέφερε μηδενική ενασχόληση με το φαγητό, ενώ τα σήματα του nucleus accumbens εμφάνιζαν πλήρη σιωπή.

Αντίθετα, οι υπόλοιποι συμμετέχοντες που δεν λάμβαναν τυρζεπατίδη παρουσίαζαν τον συνήθη υψηλό ρυθμό ενεργοποίησης στον nucleus accumbens και συχνά επεισόδια έντονης επιθυμίας για φαγητό.

«Η ησυχία στη δραστηριότητα του nucleus accumbens ήταν τόσο εντυπωσιακή που αρχικά πιστέψαμε ότι το σύστημά μας είχε πρόβλημα», ανέφερε ο Δρ. Halpern.

Η επίδραση του φαρμάκου μειώθηκε με τον χρόνο

Πέντε μήνες αργότερα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η δράση της τυρζεπατίδης στο συγκεκριμένο πρόβλημα συμπεριφοράς ήταν προσωρινή. Τα σήματα που σχετίζονται με την υπερφαγία επανεμφανίστηκαν και η ασθενής ανέφερε νέα επεισόδια έντονης ενασχόλησης με το φαγητό.

Ο Halpern εξήγησε ότι πιθανόν η προσωρινή δράση οφείλεται στο γεγονός ότι η τυρζεπατίδη είναι σχεδιασμένη για τον διαβήτη και την απώλεια βάρους, όχι για την αντιμετώπιση διαταραχών πρόσληψης τροφής.

Τα σημερινά φάρμακα GLP-1 μιμούνται ορμόνες του λεπτού εντέρου και του παγκρέατος, επομένως δεν στοχεύουν άμεσα τους μηχανισμούς ανταμοιβής του εγκεφάλου.

Ανάγκη για νέα GLP-1 φάρμακα με ψυχιατρική στόχευση

Για να υπάρξει σταθερή και μακροπρόθεσμη επίδραση σε σοβαρές μορφές «food noise», όπως τόνισε ο Halpern, θα απαιτηθούν ανανεωμένες εκδοχές των GLP-1 φαρμάκων που θα στοχεύουν ειδικά το nucleus accumbens και θα είναι βελτιστοποιημένες για ψυχική υγεία και διατροφικές διαταραχές.