Νέα Αριστερά: Η δημόσια κόντρα Χαρίτση-Σακελλαρίδη και η… πυροσβεστική παρέμβαση Βίτσα

Με παρέμβασή του μέσω ανάρτησης, λίγο μετά τη δημόσια αντιπαράθεση Χαρίτση – Σακελλαρίδη για το θέμα του δημοψηφίσματος, ο Δημήτρης Βίτσας απευθύνει έκκληση να επικρατήσει το ενωτικό κλίμα ως το συνέδριο και «να μπουν τα σπαθιά στα θηκάρια».

«Εμένα η ανάρτηση του γραμματέα βασικά με εκφράζει όμως δεν νοιώθω εχθρός με κανένα. Ας βάλουμε τα σπαθιά στα θηκάρια κι ας συζητήσουμε και από κοινού ας αγωνιστούμε», αναφέρει.

Αναλυτικά η ανάρτηση του Δημήτρη Βίτσα:

«Ας μιλήσουμε όλοι/ες ειλικρινά. Εγώ για παράδειγμα συμφωνώ με την απόφαση της Κ.Ε. Μην αρχίζουμε τα διαδικαστικά για κανένα. Και ας δώσουμε πλήρη ελευθερία. Ο πρόεδρος να πει την άποψή του, ο γραμματέας το ίδιο κλπ. Στο Συνέδριο να τα συζητήσουμε όλα. Θα γίνουν συνελεύσεις να φροντίσουμε να πάρει μέρος το σύνολο των μελών και στο Συνέδριο να καταλήξουμε όμορφα και ενωτικά. Το δημοψήφισμα μπορεί να γίνει και μετά, Δεν έχω πληροφόρηση ότι επίκεινται άμεσα εκλογές. Οπότε χρόνος υπάρχει. Κι ας προσπαθήσουμε να πούμε την γνώμη μας χωρίς επίθεσή στην άλλη. Εμένα η ανάρτηση του γραμματέα βασικά με εκφράζει όμως δεν νοιώθω εχθρός με κανένα. Ας βάλουμε τα σπαθιά στα θηκάρια κι ας συζητήσουμε και από κοινού ας αγωνιστούμε».

Χαρίτσης: Δημοψήφισμα στα μέλη για τις συνεργασίες της Νέας Αριστεράς

Η εσωτερική διαμάχη στο κόμμα μαίνεται μεταξύ Αλέξη Χαρίτση-Έφης Αχτσιόγλου από τη μία και Γαβριήλ Σακελλαρίδη, Ευκλείδη Τσακαλώτου και Νίκου Φίλη, από την άλλη. Ο μεν κ. Χαρίτσης θέλει συμμαχίες με τα όμορα κόμματα (προφανώς και του υπό εκκόλαψη κόμματος Τσίπρα), ο δε κ. Σακελλαρίδης επιμένει στην αυτόνομη πορεία. Στην ψηφοφορία που έγινε στην ΚΕ της Νέας Αριστεράς, ο πρόεδρος του κόμματος έχασε τη μάχη.

Ωστόσο ο κ. Χαρίτσης με νέα ανάρτησή του επιμένει, ζητώντας εσωκομματικό δημοψήφισμα για να ληφθεί από τα μέλη η σχετική απόφαση.

Αναλυτικά η ανάρτηση του Χαρίτση: 

«Η (Νέα) Αριστερά σε σταυροδρόμι

Στην Αριστερά, ιστορικά, υπάρχουν δύο αποκλίνουσες προσεγγίσεις για το ποια πρέπει να είναι η στάση της σε στιγμές κρίσης.

Η πρώτη επιμένει στη λογική της αυτόνομης πορείας και σε έναν σκληρό πυρήνα ιδεολογικών και πολιτικών αναφορών. Κατά κανόνα, είναι μια στάση περιχαράκωσης και αναδίπλωσης στο όνομα των αντίξοων συνθηκών.

Η δεύτερη αναζητεί τη διέξοδο σε μέτωπα με όμορες ιδεολογικά κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Κατά κανόνα, είναι μια στάση που προκύπτει από τη λογική του κατεπείγοντος. Αυτά που μας ενώνουν, είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.
Αυτές οι δύο γραμμές βρίσκονται σε διάλογο, συγκρούονται και συντίθενται. Αλλά σε κάθε στροφή, μία είναι αυτή που δίνει τον τόνο.

Είναι γνωστό ότι στη Νέα Αριστερά υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το πώς οφείλουμε να κινηθούμε από εδώ και πέρα. Και αυτό είναι απολύτως λογικό και θεμιτό.

Τη δική μου θέση την έχω διατυπώσει ρητά και ανοιχτά. Δεν είναι μόνο προσωπική θέση. Είναι η θέση του ιδρυτικού συνεδρίου της Νέας Αριστεράς: Λαϊκό Μέτωπο με κοινό πρόγραμμα απέναντι στο καθεστώς Μητσοτάκη και στην άνοδο της ακροδεξιάς.
Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση επικοινωνεί με το βασικό αίτημα των αριστερών και προοδευτικών πολιτών στην Ελλάδα του 2025.

Και πιστεύω, επίσης, ότι εκφράζει και την πλειοψηφία των οργανωμένων μελών της Νέας Αριστεράς.

Ίσως κάνω λάθος. Όμως αυτό είναι κάτι που πρέπει να το διαπιστώσουμε: τι πιστεύουν οι άνθρωποι που παλεύουν για την Νέα Αριστερά.

Το θεωρώ ζήτημα πολιτικής εντιμότητας και κομματικής δημοκρατίας.

Βρισκόμαστε σε μια στιγμή που το κοινωνικό αίτημα είναι η ενότητα των δυνάμεων της πληθυντικής Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου συνολικότερα.

Και μόνο μέσα από έναν ευρύ πόλο συσπείρωσης δυνάμεων που θα αντιπαρατεθεί πειστικά με τη Δεξιά, θα μπορέσουν να εκφραστούν και τα πιο δυναμικά, τα πιο ζωντανά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Όλοι εκείνοι και εκείνες που ασφυκτιούν και αναζητούν διέξοδο, που επιδιώκουν την πολιτική αλλαγή. Οι άνθρωποι κινητοποιούνται και παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους όταν νιώθουν ότι εμφανίζεται μια δύναμη που εκφράζει τα υλικά τους συμφέροντα, επικοινωνεί με τις ιδέες τους, συνδέεται με αιτήματα που συμπυκνώνουν τα μεγάλα διακυβεύματα της εποχής μας και μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς.

Γι’ αυτό και θεωρώ ότι αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι η ενότητα και η ανασυγκρότηση. Με αυτό που λείπει: αιχμές. Εντός αυτού του πόλου προφανώς θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, τάσεις και ρεύματα. Και εκεί θέλω να δω την Νέα Αριστερά.

Γιατί η Νέα Αριστερά μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση αυτή.

Γιατί έχει προωθημένες προγραμματικές θέσεις.

Γιατί έχει την έγνοια της εφαρμογής της αριστερής πολιτικής στο σήμερα. Στα μεγάλα επίδικα της εποχής μας, στα καθημερινά προβλήματα και τις αγωνίες της κοινωνίας.

Και γι’ αυτό θεωρώ ότι τα μέλη της Νέας Αριστεράς πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν την άποψή τους.

Η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής διαφωνεί.

Ακούω την πολιτική διαφωνία.

Δεν συμφωνώ, αλλά την ακούω.

Νιώθω όμως ότι δεν πρέπει ένα κομματικό παρελθόν που παλαιότερα μας ταλάνισε, γιατί κομματικές δομές αφέθηκαν να μη δουλεύουν, να λειτουργεί τόσο τραυματικά ακόμα ώστε να μας οδηγεί στην αμφισβήτηση της ανοιχτότητας, στην άρνηση της δημοκρατικής συζήτησης, στον συγκεντρωτισμό, στην αυτάρκεια των δομών που δεν ανασαίνουν.

Να ανοίξουμε λοιπόν τη συζήτηση.

Σε τελευταία ανάλυση, σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, την πορεία των πραγμάτων στο κόμμα μας και ευρύτερα στον αριστερό χώρο δεν μπορεί παρά να την καθορίσει η βάση του κόμματος και ο κόσμος της Αριστεράς».

Σακελλαρίδης: Πιστεύουμε ότι μια συνεργασία Νέας Αριστεράς, ΣΥΡΙΖΑ κόμματος Τσίπρα μπορεί να κινητοποιήσει κόσμο απέναντι στην ηγεμονία της Δεξιάς;

Με ανάρτησή του στο Facebook την Τετάρτη (12.11.2025), ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης διερωτάται αν ένα τέτοιο κοινό ψηφοδέλτιο μπορεί να διαμορφώσει τους όρους για τη δημιουργία μίας νέας πλειοψηφίας και αν σημαίνει απάντηση στο καθεστώς του Κυριάκου Μητσοτάκη με αριστερούς όρους. «Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο, ωραία θα ήταν», συμπληρώνει με νόημα ο γραμματέας της Νέας Αριστεράς.

Αναλυτικά η ανάρτηση-απάντηση Σακελλαρίδη:

«Στη Νέα Αριστερά έχουμε μία κοινή αγωνία, όλοι και όλες μας. Να συμβάλουμε με τον πιο επιδραστικό τρόπο στην ανατροπή της πολιτικής του Κ. Μητσοτάκη και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εκείνες που η κοινωνία θα μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια της. Θέλουμε την Αριστερά να δυναμώσει, να εμπνεύσει, να πείσει και να κινητοποιήσει τους συμπολίτες μας απαντώντας στα πραγματικά τους προβλήματα. Και να το κάνει αυτό δίνοντας την μάχη σε όλα τα επίπεδα.

Κανείς μας και καμιά μας δεν διαφωνεί σε αυτό. Κανείς μας και καμιά δεν θέλει μία Αριστερά παρατηρητή των εξελίξεων, στον γυάλινο πύργο της ιδεολογικής της καθαρότητας και της μοιρολατρίας.

Σε αυτό που εντοπίζεται η διαφωνία είναι στον τρόπο που απαντάμε σε αυτή την πρόκληση.
Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι «αν θέλουμε την ενότητα όλου του προοδευτικού χώρου απέναντι στον Μητσοτάκη».

Αυτό είναι ένα εξωραϊσμένο σχήμα για να λειάνει την όψη του πραγματικού ερωτήματος που είναι το εξής: Πιστεύουμε πραγματικά ότι μία συνεργασία της Νέας Αριστεράς με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και το- αν τελικά προκύψει-κόμμα του Α. Τσίπρα μπορεί να πετύχει να κινητοποιήσει τον κόσμο απέναντι στην ηγεμονία της Δεξιάς;

Γιατί αυτός είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.

Μπορεί ένα τέτοιο κοινό ψηφοδέλτιο να διαμορφώσει τους όρους για τη δημιουργία μίας νέας πλειοψηφίας;

Μπορεί να σημαίνει απάντηση στο καθεστώς του Κ. Μητσοτάκη με αριστερούς όρους;

Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο, ωραία θα ήταν. Γιατί μία τέτοια άποψη, παραβλέπει πλήρως την βαθιά κρίση αξιοπιστίας της Αριστεράς και την απαξίωση της τα τελευταία χρόνια. Η λογική της πρόσθεσης (ακόμα και με αρνητικούς αριθμούς), αλλά και του πολιτικού μέσου όρου είναι αυτή ακριβώς που οδήγησε την Αριστερά στην σημερινή κατάσταση. Αν ένα χρόνο πριν κάποιος μας έλεγε ότι το Λαϊκό Μέτωπο που αποφάσισε το Συνέδριο της Νέας Αριστερά ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία του 2023, και μάλιστα αφού έχει μεσολαβήσει και η περίοδος Κασσελάκη, ε, συγγνώμη θα μας φαινόταν αλλόκοτο.

Αντί για αυτό, η Νέα Αριστερά πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της Αριστεράς στην χώρα μας. Χωρίς πολλούς επιθετικούς προσδιορισμούς, αλλά μίας Αριστεράς με αυτοπεποίθηση που δεν θα έχει ανάγκη να χάσει τον εαυτό της μέσα σε θολά πολιτικά σχήματα. Μιας Αριστεράς με πρόγραμμα, αποφασιστικότητα, οργανική συμμετοχή στα κινήματα και στη νεολαία.
Κανείς δεν λέει ότι υπάρχει εύκολος δρόμος, ούτε υπάρχουν βεβαιότητες.

Είναι κοινή η αγωνία μας, παρά τις διαφωνίες μας.

Το σίγουρο είναι ότι στη Νέα Αριστερά θα υπερασπιστούμε από κοινού το κόμμα μας, τις λειτουργίες του, τα όργανά του και το καταστατικό του.

Το 1ο μας Συνέδριο έναν χρόνο πριν ήταν ένα ανοιχτό Συνέδριο, χωρίς αποκλεισμούς. Το ίδιο σώμα εξέλεξε τον Πρόεδρο, την Κεντρική Επιτροπή και ψήφισε τις θέσεις της Νέας Αριστεράς.
Στις 22-25 Ιανουαρίου θα γίνει το Προγραμματικό Συνέδριο της Νέας Αριστεράς που θα συζητήσει το Πρόγραμμα και τη στρατηγική του κόμματος.

Θα προχωρήσουμε με ενότητα και συντροφικότητα για να απαντήσουμε στις κοινές μας αγωνίες».