Από την “βελόνα”, στην “άδεια καρέκλα”- Γιατί στο ΠΑΣΟΚ …πυροβολούν τα πόδια τους;

Ο Παύλος Γερουλάνος είχε δίκιο εις διπλούν: αφενός η δημοσκοπική “βελόνα” είναι κολλημένη (12-13%), αφετέρου ο Νίκος Ανδρουλάκης έπρεπε να παραστεί στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου, αντί να βλέπει τον Ολυμπιακό στη Μπολόνια. Όχι, ως Ανδρουλάκης, αλλά ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Κι’ ο Πάρης Κουκουλόπουλος είχε δίκιο, όταν θυμήθηκε τη “βελόνα” του Γερουλάνου. Κι ο Χάρης Δούκας έχει δίκιο, όταν επιμένει πώς πρέπει να αποσαφηνιστεί η ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ- τώρα, εάν πρέπει να κατοχυρώσει συνεδριακά το “απαγορευτικό” για συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ, μένει να διευκρινιστεί. Κι ο Μιχάλης Κατρίνης που ζητά “καθαρές θέσεις”, κι αυτός δίκιο έχει.

Δίκιο έχει, όμως, και ο Ανδρουλάκης και οι συν αυτώ, όταν επισημαίνουν πώς το 70% στις δημοσκοπήσεις ζητά “πολιτική αλλαγή”. Εκεί, όμως, αρχίζουν τα δύσκολα. Διότι, όταν ένα τέτοιο ποσοστό ζητά πολιτικά αλλαγή και το ΠΑΣΟΚ δεν κατορθώνει να γράψει δημοσκοπικά μία μετακίνηση αυτής της επιθυμίας προς τις τάξεις του, το λες και… πρόβλημα.

Όλοι δίκιο έχουν, αλλά η ουσία είναι ότι η εσωστρέφεια κάνει πάρτι στη Χαριλάου Τρικούπη, τα όργανα υπολειτουργούν, οι κορυφαίοι αμφισβητούν τον πρόεδρο του κόμματος, χωρίς να τον αμφισβητούν (…)