Ο Τραμπ διεκδικεί 230 εκατ. $ από το αμερικανικό Δημόσιο! -Η πρωτοφανής μέθοδος

Πρωτοφανής διεκδίκηση αποζημίωσης από τον πρόεδρο, με αμφιλεγόμενες νομικές μεθόδους και ελάχιστο έλεγχο από τις Αρχές. Πώς προσπαθεί να “υπεξαιρέσει” 230 εκατ. δολάρια από τους αμερικανούς φορολογούμενους.

Είστε εντάξει με το μέγεθος στο οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποιεί την εξουσία του για προσωπικό πλουτισμό; Βέβαια, όπως επισημαίνει άρθρο γνώμης του Newsweek, οι πρόεδροι συχνά αποκτούν χρήματα λόγω της διασημότητάς τους—οι πολίτες αγοράζουν τα βιβλία που γράφουν. Ο Μπαράκ Ομπάμα έβγαλε πάνω από 60 εκατομμύρια δολάρια από τα δικαιώματα του βιβλίου του. Ωστόσο, αυτά τα χρήματα τα απέκτησε μετά τη θητεία του και από τον εκδοτικό οίκο Penguin Random House, όχι από εταιρεία που συνεργάζεται με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Ο Τραμπ διαφέρει με τρόπους που αξίζει να μας προβληματίσουν. Έχει αντλήσει δισεκατομμύρια από ξένες κυβερνήσεις και εταιρείες που συνεργάζονται με το κράτος. Τώρα ζητά περίπου 230 εκατομμύρια δολάρια απευθείας από τους Αμερικανούς φορολογούμενους, ισχυριζόμενος ότι τα δικαιούται λόγω της «κακομεταχείρισής» του από κυβερνητικούς ερευνητές.

Όπως και οι αβάσιμες νομικές αξιώσεις που χρησιμοποίησε για να αποσπάσει εκατομμύρια από το X του Έλον Μασκ, το ABC, το CBS, το Facebook, την Amazon και το YouTube, αυτή η απαίτηση δεν θα φτάσει ποτέ σε δικαστήριο και, όπως λέει η έκφραση, είναι «χαμένη υπόθεση».

Στην εξωδικαστική του απαίτηση προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ο Τραμπ βασίζει τη νομική του θέση στο ότι ο γενικός εισαγγελέας και ο διευθυντής του FBI είναι απλοί δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι, σε αντίθεση με τους πολιτικούς προϊσταμένους, μπορούν να μηνυθούν για παρατυπίες. Επιπλέον, προσπαθεί να αποδείξει ότι κρίθηκε αθώος στην υπόθεση των μυστικών εγγράφων, ενώ στην πραγματικότητα η υπόθεση έκλεισε επειδή εξελέγη πρόεδρος—όχι επειδή αθωώθηκε.

Αρχικά ζήτησε μόνο 115 εκατομμύρια δολάρια. Τώρα ζητά τα διπλάσια. Αν είστε άνετοι με αυτή την πρωτοφανή χρήση της προεδρικής εξουσίας για προσωπικό όφελος, σταματήστε να διαβάζετε εδώ. Αν όμως σας ανησυχεί, πρέπει να αναρωτηθείτε: Μπορεί κάποιος να τον σταματήσει;

Ποιος μπορεί να σταματήσει τον Τραμπ;

Δεν θα είναι η γενική εισαγγελέας Pam Bondi. Εκτελεί όσα της ζητήσει ο Τραμπ. Ούτε ο αναπληρωτής της, Todd Blanche, πρώην συνήγορος υπεράσπισης του Τραμπ. Ούτε καν ο δικηγόρος που είναι υπεύθυνος για τέτοιες απαιτήσεις—ήταν μέλος της ομάδας υπεράσπισης στην ίδια υπόθεση για την οποία ζητά τώρα αποζημίωση ο Τραμπ.

Ούτε οι θεσμικοί ελεγκτές μπορούν να παρέμβουν. Ο Τραμπ έχει απολύσει περίπου δύο δωδεκάδες γενικούς επιθεωρητές κατά της διαφθοράς. Το Κογκρέσο επίσης δεν δείχνει διάθεση να παρέμβει—λειτουργεί περισσότερο ως τυπικό νομοθετικό σώμα χωρίς ουσιαστική εξουσία. Θυμηθείτε, ακόμα και οι Πούτιν, Σι Τζινπίνγκ και Κιμ Γιονγκ Ουν έχουν κοινοβούλια· απλώς δεν έχουν σημασία. Ούτε το δικό μας φαίνεται να έχει.

Δύσκολα μπορούμε πλέον να βασιστούμε και στη Δικαιοσύνη. Όπως και στο Κογκρέσο, δεν είναι η έλλειψη εργαλείων που εμποδίζει τα δικαστήρια να περιορίσουν τον Τραμπ—είναι η απουσία βούλησης. Οι δικηγόροι δεσμεύονται από κανόνες δεοντολογίας που απαγορεύουν τη συμμετοχή σε διαφθορά εντός ή εκτός δικαστηρίου. Έγκριση προεδρικής εντολής για μεταφορά 230 εκατ. δολαρίων στον ίδιο τον πρόεδρο θα ήταν κατάφωρη παραβίαση δεοντολογίας.

Η απουσία ελέγχου δεοντολογίας στις ΗΠΑ

Ωστόσο, φαίνεται πως κανείς δεν έχει λόγο να φοβάται συνέπειες. Η Pam Bondi το απέδειξε αυτό. Δεν υπάρχει εθνικός κώδικας δεοντολογίας για τους δικηγόρους ούτε εθνικό όργανο καταγγελιών για παραβάσεις δεοντολογίας—η αρμοδιότητα ανήκει στις πολιτείες.

Έτσι εξηγείται γιατί όταν η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του προέδρου Bιλ Κλίντον ανεστάλη επειδή αρνήθηκε εξωσυζυγική σχέση σε κατάθεση, αυτό συνέβη στο Αρκάνσας όπου ήταν εγγεγραμμένος.

Η Bondi είναι εγγεγραμμένη στη Φλόριντα. Περίπου 70 νομικοί, δικηγόροι και πρώην δικαστές είχαν υποβάλει καταγγελίες εις βάρος της επειδή πίεσε ή απέλυσε συναδέλφους που αρνήθηκαν να παραβούν δεοντολογικούς κανόνες προς όφελος του προέδρου. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Φλόριντα απέρριψε την υπόθεση—not επειδή ήταν αθώα, αλλά επειδή συμφώνησε πως δεν πρέπει να ερευνά κρατικούς αξιωματούχους που κατέχουν θέσεις στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Δεν ασχολήθηκε με ομοσπονδιακό νόμο που απαιτεί από τους κυβερνητικούς δικηγόρους να τηρούν τους κανόνες δεοντολογίας της πολιτείας όπου είναι εγγεγραμμένοι.

Ποιος ξέρει; Ίσως κάποιοι ανήθικοι δικηγόροι είναι εγγεγραμμένοι σε πολιτείες με μεγαλύτερη προσήλωση στη δεοντολογία και κάποια στιγμή τιμωρηθούν όταν συμπεριφέρονται ανάρμοστα στο δικαστήριο.

Όμως αυτό δεν θα σταματήσει τον Τραμπ. Η απαίτησή του δεν βρίσκεται σε δικαστήριο· ουσιαστικά ισοδυναμεί με το «δώστε μου χρήματα» και η κυβέρνηση απαντά «μάλιστα». Συνολικά, φαίνεται πως κανείς στην κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένος να πει στον Τραμπ: «Φτάνει πια». Εσείς;

*Ο Thomas G. Moukawsher είναι πρώην δικαστής στο Κονέκτικατ και πρώην συμπρόεδρος της Επιτροπής Παροχών Εργαζομένων του American Bar Association. Είναι συγγραφέας του βιβλίου The Common Flaw: Needless Complexity in the Courts and 50 Ways to Reduce It.
Οι απόψεις στο άρθρο εκφράζουν τον συντάκτη.