Σοβαρότατη η βλάβη στο μουσείο του Λούβρου, λέει ο Γάλλος ιστορικός Éric Anceau

Ως «πολιτιστικό σοκ» περιγράφει ο διακεκριμένος ιστορικός, Éric Anceau, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Λορένης και ειδικός στο Β΄ Γαλλικό Αυτοκρατορικό Καθεστώς και στον Ναπολέοντα Γ΄ τη θεαματική ληστεία από το Μουσείο του Λούβρου και τονίζει πως υπάρχει η πιθανότητα η βλάβη να είναι και ανεπανόρθωτη.

Μιλώντας στην Le Monde, περιγράφει το περιστατικό ως ένα πολιτιστικό σοκ ανάλογο της καταστροφής της Παναγίας των Παρισίων το 2019, τονίζοντας πως η βλάβη που έγινε υπάρχει πιθανότητα να είναι ανεπανόρθωτη.

Ο Anceau επισημαίνει ότι, παρότι το Λούβρο έχει υπάρξει στο παρελθόν στόχος κλοπών με εμβληματική εκείνη της Μόνα Λίζα το 1911, λόγω της ιστορικής αξίας των κειμηλίων, η κλοπή αυτή, αν δεν βρεθούν τα κειμήλια, ουσιαστικά αποκόπτει ένα κομμάτι της γαλλικής ιστορίας από τους πολίτες της.

Τα εννέα πολύτιμα βασιλικά κοσμήματα που έκλεψαν οι ληστές, είχαν όχι μόνο τεράστια οικονομική αξία αλλά και βαθιά ιστορική και συμβολική σημασία, διότι συνδέονται με πρόσωπα που καθόρισαν τη Γαλλία, όπως η αυτοκράτειρα Ευγενία και η Μαρία-Λουίζα, μέχρι τη βασίλισσα Ορτάνς και τη Μαρία-Αμελία. Πρόκειται, όπως λέει, για κειμήλια που δεν κοσμούσαν απλώς την εξουσία, αλλά ενσάρκωναν τη συνέχεια του γαλλικού κράτους μέσα από τους αιώνες.

Ανάμεσα στα κλοπιμαία, σύμφωνα με το news247.gr, ο ίδιος ξεχωρίζει το διάδημα της αυτοκράτειρας Ευγενίας, κατασκευασμένο από διαμάντια και μαργαριτάρια, το οποίο φορούσε σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις. Μ΄ αυτό το στέμμα εμφανίζεται σε πορτρέτα, φωτογραφίες και αγάλματα της εποχής, με το πιο χαρακτηριστικό εκείνο του Γουιντερχάλτερ, ενός Γερμανού ζωγράφου. Κατά την άποψή του, δεν πρόκειται απλά για έργο τέχνης, αλλά ένα σύμβολο εποχής και εξουσίας, που συνδέει την εποχή του Ναπολέοντα Γ΄ με τη μακρά παράδοση των Βουρβώνων και των Ορλεανών.

Η καρφίτσα – λειψανοθήκη της Ευγενίας, λέει, αφορά διαμάντια που κάποτε ανήκαν στον Λουδοβίκο ΙΔ΄ και τη Μαρία-Αντουανέτα – μια υλική αναπαράσταση δύο και πλέον αιώνων γαλλικής ιστορίας που πέρασαν από τα χέρια μοναρχών και αυτοκρατόρων.

Η μοναδική «θετική» εξέλιξη της υπόθεσης ήταν η απροσδόκητη διάσωση της κορώνας της Ευγενίας, καθώς οι δράστες την έχασαν κατά τη διαφυγή τους. Ωστόσο, ο Anceau υπογραμμίζει ότι αυτή η κορώνα αποτελεί μέρος των regalia, των επίσημων δηλαδή βασιλικών συμβόλων εξουσίας, που τους κάνει να «ξεχωρίζουν» από τους κοινούς θνητούς.

Παρά το γεγονός ότι διασώθηκε, όπως – όπως η κορώνα της Ευγενίας, τόνισε πως δεν φορέθηκε ποτέ, διότι κατασκευάστηκε μόνο για την Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1855 προκειμένου ο Ναπολέων Γ΄ και η Ευγενία να δείξουν πως εκσυγχρονίζουν τη Γαλλία αλλά και υποδορίως να κερδίσουν τον πολιτιστικό ανταγωνισμό με τη Μεγάλη Βρετανία.

Όσον αφορά την οικονομική αξία των κλοπιμαίων, ο αριθμός εντυπωσιάζει: πάνω από 8.700 διαμάντια, 34 ζαφείρια, 38 σμαράγδια και περισσότερες από 200 μαργαριτάρια. Όμως, σύμφωνα με τον ιστορικό, η πραγματική τους αξία δεν αποτιμάται με χρήματα. Είναι το ιστορικό, πολιτιστικό και καλλιτεχνικό τους βάρος που τις καθιστά ανεκτίμητες.

Ο Anceau δεν αποκλείει τίποτα: από ιδιωτική παραγγελία κάποιου συλλέκτη, μέχρι πολιτική χειραγώγηση από ξένη δύναμη – όπως υπαινίχθηκε πρόσφατα και ο πρώην πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος θεωρεί πιθανότερο το ενδεχόμενο οι δράστες να είναι κοινοί διαρρήκτες, οι οποίοι θα διαλύσουν τα κοσμήματα και θα πουλήσουν τα πολύτιμα πετράδια ξεχωριστά. Σε μια τέτοια περίπτωση, η πολιτιστική απώλεια θα είναι οριστική.

Όπως ο καθηγητής, αυτά τα αντικείμενα δεν είναι απλώς στολίδια μιας άλλης εποχής, αλλά βιώματα και σύμβολα μιας ολόκληρης ιστορικής διαδρομής. Αν χαθούν οριστικά, χάνεται μαζί τους ένα κομμάτι της ίδιας της ταυτότητας της Γαλλίας.