Ρεπορτάζ libre-Σχολεία: “Βράζουν” εκπαιδευτικοί και γονείς με τις συγχωνεύσεις-Αυταρχικές πρακτικές σε ΔΙΠΕ με… συνδρομή αστυνομίας

Η συνεχής προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας (μέσω των εντολών σε ανώτερους υπηρεσιακούς) να συγχωνεύει τα τμήματα στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και η έκρηξη της γραφειοκρατίας στα σχολεία φέρνουν τους εκπαιδευτικούς προ της εξουθένωσής τους. Το πρώτο κομμάτι, αυτών των πολλών μαθητών και μαθητριών μέσα στην τάξη, έχει να κάνει φυσικά με το σύνολο των εκπαιδευτικών και κυρίως με όσους διδάσκουν σε σχολεία των μεγάλων αστικών κέντρων (γιατί σ’ αυτά σημειώθηκαν οι περισσότερες συγχωνεύσεις).

Tων Νίκου Γιαννόπουλου, Παναγιώτη Ι. Δρίβα

Η κατάσταση είναι ακόλουθη: Τμήματα που άλλοτε είχαν 17 και 18 μαθητές τώρα έχουν 25, 26, καμιά φορά και περισσότερους. Είναι πολύ πιθανό σε τέτοιας αριθμητικής έκτασης τμήματα να υπάρχουν πολλοί μαθητές και μαθήτριες που έχουν διαγνώσεις ΚΕΔΑΣΥ και οι οποίοι χρειάζονται ειδική διαχείριση από τον εκπαιδευτικό (σε συνεργασία πάντα με τον εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης, αν και εφόσον υπάρχει).

Αυτό το μοτίβο προκαλεί στον/στην εκπαιδευτικό στρες και μεγαλύτερη αγωνία. Αναγκαστικά, η ποιότητα του παρεχόμενου μαθήματος μειώνεται, γεγονός που ζημιώνει το σύνολο των παιδιών της τάξης.

Σε αυτή την ατμόσφαιρα κλιμακώνονται και οι αντιδράσεις εκπαιδευτικών, γονέων και δημοτικών αρχών ενώ δεν μπορεί να μην επισημανθεί και η αυταρχική στάση Διευθυντών όπως αυτή στη ΔΙΠΕ Αν. Αττικής όπου πραγματοποιήθηκε χθες Δευτέρα 20/10 εκδήλωση διαμαρτυρίας.

Τα αιτήματα της εν λόγω κινητοποίησης σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ στην Ανατολική Αττική “Αλ. Δελμούζος”:

• Να ανακληθούν οι συγχωνεύσεις που έγιναν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς
• Να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία με όλες τις ειδικότητες
• Να λειτουργήσουν όλα τα ολοήμερα τμήματα
• Να ξεκινήσουν τα δρομολόγια των σχολικών μεταφορών που δεν γίνονται
• Να σταματήσουν οι πιέσεις από τη διοίκηση και τα στελέχη της στους εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται ενάντια στην κατηγοριοποίηση-αξιολόγηση μαθητών, σχολείων και εκπαιδευτικών.

Στο βίντεο που παρουσιάζει το libre ακούμε την καταγγελία του Παναγιώτη Ευαγγέλου προέδρου του Συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ “Αλ. Δελμούζος“. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Διευθυντής της ΔΙΠΕ Αν. Αττικής αρνήθηκε να δεχτεί αντιπροσωπεία των συγκεντρωμένων καλώντας μάλιστα και την Αστυνομία.

Αν μιλάμε τώρα για δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η συνθήκη ζημιώνει περισσότερο τους μαθητές και τις μαθήτριες οι οποίες δεν υποστηρίζονται φροντιστηριακά. Κάπως έτσι λοιπόν το ζήτημα αποκτά και ταξικά χαρακτηριστικά.

Συνολικά, οι εκπαιδευτικοί αισθάνονται πως οι προσπάθειες τους να λειτουργήσουν αποτελεσματικά συναντούν εμπόδια, ενώ η συνεχής αύξηση του όγκου εργασίας και η έλλειψη υποστήριξης προκαλούν σοβαρή επαγγελματική και ψυχολογική εξάντληση. Πριν προλάβουν κάποιος να ισχυριστεί ότι εκ των πραγμάτων οι εκπαιδευτικοί στο δημόσιο σχολείο δεν εργάζονται πολλές ώρες, έχει καταγραφεί ότι η εκπαιδευτική διαδικασία επιβαρύνει ιδιαίτερα τους επαγγελματίες του χώρου ως προς την ψυχολογική κόπωση.

Είναι, παράλληλα, την ίδια ώρα σαφές ότι οι απώλειες εκπαιδευτικών λόγω παραιτήσεων και πρόωρης συνταξιοδότησης αυξάνονται, ενισχύοντας την αίσθηση ότι το σύστημα αποτυγχάνει να στηρίξει τους εργαζόμενους του και να διασφαλίσει την ποιοτική εκπαίδευση. 

Ετσι και αλλιώς, το Libre έχει καταγράψει και σε προηγούμενα ρεπορτάζ ότι οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί στο δημόσιο σχολείο είναι μεγαλύτεροι από 50 ετών, πολλοί δε είναι και πάνω από 65!

Επικεφαλής σχολικών μονάδων αντιμέτωποι με έκρηξη γραφειοκρατίας

Από την πλευρά τους οι διευθυντές και οι διευθύντριες των σχολικών μονάδων στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με ένα βουνό γραφειοκρατικών διεκπεραιώσεων.

Οι διευθυντές της πρωτοβάθμιας βγάζουν αυτή τη δουλειά, που με τα χρόνια συσσωρεύεται, μόνοι τους καθώς οι μνημονιακές περικοπές εξαφάνισαν την όποια γραμματειακή υποστήριξη από τα δημοτικά σχολεία και τα νηπιαγωγεία.

Επικεφαλής δημόσιου νηπιαγωγείο της Νότιας Αθήνας έλεγε στο Libre ότι πολλές φορές αναγκάζεται να φεύγει από το γραφείο της στις 8 και στις 9 το βράδυ ακριβώς για να διεκπεραιώνει τέτοιου είδους εργασίες. Ανταλλαγή εκατοντάδων e-mail με την υπηρεσία και τον τοπικό δήμο, επικοινωνία με το ΚΕΔΑΣΥ, επικοινωνία με τους γονείς για όλα τα παραπάνω κτλ. Είναι προφανές ότι στο δημόσιο τέτοιου είδους υπερωρίες δεν πληρώνονται. Το σύστημα ποντάρει άρα στον επαγγελματισμό αλλά και στο φιλότιμο αυτών που το υπηρετούν.

Η κατάσταση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν είναι καλύτερη. Επικεφαλής σχολικής μονάδας στα βόρεια προάστια έλεγε στο Libre ότι το βάρος και η έκταση των καθηκόντων του είναι πια πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με πριν 10 με 15 χρόνια. “Ολα περνάνε από το χέρι μας” τονίζει χαρακτηριστικά και δίνει ιδιαίτερη βάση (και αυτός) στις συνεχείς ηλεκτρονικές επικοινωνίες αλλά και στις πολλές ευθύνες.

H νομοθεσία (με το νόμο Κεραμέως) που έδωσε περισσότερες αρμοδιότητες στους επικεφαλής των σχολικών μονάδων αποτέλεσε το τελειωτικό χτύπημα. Ο χώρος ξέρει καλά ότι οι διευθυντές και οι διευθύντριες προσομοιάζουν πια με γραμματείς των οποίων ο φόρτος δουλειάς αυξάνεται και περιλαμβάνει πάσης φύσεως καθήκοντα. Διευθύντρια σχολείου του κέντρου της Αθήνας παραλάμβανε μόνη της πέρυσι, χρησιμοποιώντας το ιδιωτικό της αυτοκίνητο, τα υλικά καθαρισμού που χρειαζόταν η σχολική μονάδα της. Αναλάμβανε και τη σχετική μεταφορά. Μόνη της.

Τι παραπάνω θα μπορούσε να προσθέσει κανείς;