Δύο πρόσωπα- “πυξίδα” για το κόμμα Τσίπρα -Πώς τους αποκαλούσαν κάποιοι στον (παλιότερο) ΣΥΡΙΖΑ

Στην κριτική που δέχεται ο Αλέξης Τσίπρας από την ημέρα που ανακοίνωσε την παραίτησή του από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο ψόγος που του καταλογίζεται είναι ότι “νέο με παλιά υλικά” δεν γίνεται. Κατά πόσο ο ίδιος εκπροσωπεί το “νέο” μένει να κριθεί όταν ακούσουμε ολοκληρωμένα το αφήγημα που θα συνοδεύει την ίδρυση κόμματος, ωστόσο ως προς την …”παλαιότητα των υλικών” που θα τον ακολουθήσουν, νομίζω ότι δίνει κάποια δείγματα περί του αντιθέτου.

Επ’ αυτού, μία μικρή ιστορία από το παρελθόν: Δύο βασικά πρόσωπα που συμμετέχουν στο “ρόστερ” της ομάδας που μοιράζεται με τον πρώην πρωθυπουργό το όραμα περί νέου κόμματος είναι οι Γιώργος Χουλιαράκης και Δημήτρης Λιάκος.

Μαθαίνω ότι αμφότεροι είχαν κοινό παρατσούκλι, τόσο επί διακυβέρνησης 2015-19, όσο και αργότερα, την περίοδο της περιπετειώδους και καθηλωτικής εσωστρέφειας, μετά το ’19, το οποίο τους είχαν αποδώσει αρκετοί εξ όσων σήμερα μέμφονται την παραίτηση Τσίπρα, αλλά και κάποιοι της Νέας Αριστεράς που τότε ανήκαν στην ομάδα των “53”.

Το παρατσούκλι ήταν “οι δεξιοί”. Έτσι τους αποκαλούσαν. Εξαιρετικοί τεχνοκράτες και οι δύο, γνώστες της οικονομίας και του τραπεζικού τομέα, ο μεν πρώτος, σύμβουλος του Γ. Στουρνάρα στην ΤτΕ τώρα, πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας στην κυβέρνηση Τσίπρα, ο δε δεύτερος, υφυπουργός Επικρατείας, τότε, και μεγαλοστέλεχος σσυτημικής τράπεζας τώρα. Χαίρουν μεγάλης και διακομματικής εκτίμησης, αν και οι ριζοσπάστες του παλιότερου ΣΥΡΙΖΑ τους θεωρούσαν “ανθρώπους των δανειστών”. O tempora o mores…

Οι “δεξιοί”, λοιπόν, είναι σήμερα εκ των πυλώνων του εγχειρήματος Τσίπρα, κι αυτό κάτι δείχνει για την κατεύθυνση. Αλλά και για το ότι στο νέο κόμμα δεν μπορούν να έχουν θέση κάποια πρόσωπα από το παρελθόν.