Τουρκία: Παρακολουθούν τη σεισμική ακολουθία- Βλέπουν μια μικρή κλιμάκωση συγκριτικά με το παρελθόν

Συνηθισμένο φαινόμενο για τα δεδομένα της περιοχής, αφήνουν να εννοηθεί επιστήμονες πως είναι ο σεισμός 5 βαθμών της Κλίμακας Ρίχτερ που εκδηλώθηκε σήμερα στην Τουρκία στο δυτικό άκρο της γραμμής του ρήγματος του σεισμού της 23ης Απριλίου. Βεβαίως κάποιοι σεισμολόγοι στη γείτονα θεωρούν πως υπάρχει μία μικρή κλιμάκωση σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες, αλλά περιμένουν τη σεισμική ακολουθία.  

Η διευθύντρια του Παρατηρητηρίου Καντίλι και του Ινστιτούτου Σεισμικών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Βοσνίου, Καθηγήτρια Δρ. Νουρκάν Μεράλ Οζέλ, δήλωσε στο πρακτορείο Ανατολή ότι τέτοιοι μεσαίου μεγέθους σεισμοί έχουν συμβεί στη Θάλασσα του Μαρμαρά.

Η Οζέλ υποστήριξε πως όσο μικρότερο είναι το βάθος, τόσο περισσότερο γίνεται αισθητός ο τρόμος, είπε: «Η εγγύτητα και το βάθος μεγεθύνουν την ένταση. Βιώνουμε σεισμούς αυτού του μεγέθους και έντασης στη Θάλασσα του Μαρμαρά, δηλαδή στα τμήματα της Ζώνης Ρηγμάτων της Βόρειας Ανατολίας εντός του Μαρμαρά».

Υποστήριξε πως θα φανεί η κατεύθυνση προς την οποία θα εξαπλωθούν οι μετασεισμοί, λέγοντας: «Σεισμοί αυτού του μεγέθους συμβαίνουν στο ρήγμα εντός της περιοχής του Μαρμαρά, αλλά πρόκειται για πρόδρομο ή μετασεισμό; Το αν πρόκειται για πρόδρομο μπορεί να προσδιοριστεί μόνο εξετάζοντας τους μετασεισμούς μετά από μεγάλους σεισμούς. Είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί ο μηχανισμός των προδρόμων στη Θάλασσα του Μαρμαρά, ειδικά εντός αυτής της σύνθετης δομής, η οποία περιλαμβάνει τη Ζώνη Ρηγμάτων της Βόρειας Ανατολίας και ένα σύστημα που λειτουργεί με διαφορετικά τμήματα».

Ο καθηγητής Δρ. Φατίχ Μπουλούτ, μέλος ΔΕΠ του Παρατηρητηρίου Καντίλι και του Ινστιτούτου Σεισμικών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Βοσνίου, δήλωσε ότι σεισμοί πέντε Ρίχτερ ή μεγαλύτεροι δεν έχουν συμβεί τόσο συχνά στη Θάλασσα του Μαρμαρά από τον σεισμό του Τσιναρτσίκ το 1963 και συνέχισε:

Σεισμοί μεγέθους 5 Ρίχτερ και άνω, με άλλα λόγια, σεισμοί μεγάλης πηγής, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται συχνότερα στην περιοχή του Μαρμαρά. Αυτό δεν είναι κάτι που προτιμούμε όσον αφορά τη στατιστική ή την προ-σεισμική συμπεριφορά.

Σύμφωνα με τα πρώτα δεδομένα, το επίκεντρο εκείνου του σεισμού στις 23 Απριλίου βρισκόταν στα ανοικτά των ακτών της περιοχής Σηλυβρίας της Κωνσταντινούπολης, στο δυτικό άκρο της ρήξης του σεισμού μεγέθους 6,1 Ρίχτερ που σημειώθηκε στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Αυτή η τοποθεσία είναι επίσης το ανατολικό άκρο της δεύτερης ρήξης που σημειώθηκε το 1766.

Ο πρώτος από τους μεγάλους σεισμούς του 1766 ήταν στα ανοικτά των ακτών της Κωνσταντινούπολης και ο δεύτερος στα ανοικτά των ακτών του Τεκιρντάγ. Σύμφωνα με προκαταρκτικά δεδομένα, αυτός ο σεισμός φαίνεται να συνέβη μεταξύ του ανατολικού άκρου της ρήξης του σεισμού στα ανοικτά των ακτών του Τεκιρντάγ και του δυτικού άκρου της ρήξης του σεισμού της 23ης Απριλίου.

Ο Μπουλούτ, τονίζοντας την έλλειψη ενός τρόπου διάκρισης των προσεισμών από τους κανονικούς σεισμούς, είπε: «Όταν εξετάζουμε τα δεδομένα – δηλαδή, τις πρώτες πληροφορίες που φτάνουν στον σταθμό από έναν σεισμό – δεν υπάρχει κανένα διακριτικό χαρακτηριστικό που να τον διακρίνει από έναν προσεισμό ή έναν κύριο σεισμό. Επομένως, δεν μπορούμε να διακρίνουμε αλλά αυτό που είναι ενδιαφέρον για εμάς είναι ότι αρχίζουμε να βλέπουμε μια διαφορά σε σύγκριση με πριν: αρχίζουμε να βλέπουμε μεγαλύτερο αριθμό σεισμών μεγέθους 5 Ρίχτερ και μεγαλύτερων στη Θάλασσα του Μαρμαρά από ό,τι πριν».