Τσίπρας: Από τη “δική του αλήθεια” στο νέο κόμμα- Το σχέδιο και τα βήματα

Ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει (στην Le Monde) έτοιμος να “πει την δική του αλήθεια” σχετικά με όσα συνέβησαν το καλοκαίρι του 2015 και όχι μόνο. Αυτό θα μπορούσε να έχει κυρίως ιστορικό ή και…”φιλολογικό” ενδιαφέρον εάν δεν συνοδευόταν από την άλλη αναφορά του, ό,τι “του λείπει η ενεργός πολιτική και η επαφή με τους ψηφοφόρους”. Ο συνδυασμός των δύο (παραπάνω), ωστόσο, μπορεί κάλλιστα να εκληφθεί ως η σοβαρότερη έως τώρα έμμεση επιβεβαίωση περί της πρόθεσης του να προχωρήσει στην ίδρυση νέου κόμματος.

Όταν βεβαιωμένα δεν περνάς στην χορεία των πρώην που επιλέγουν μόνο τον ρόλο του stateman, όταν αρνείσαι, δηλαδή, να συνταξιοδοτηθείς (πολιτικά), και νοσταλγείς τη δράση του ενεστώτος χρόνου και την επαφή με τους ψηφοφόρους -προσοχή: όχι τους πολίτες, απλώς, αλλά τους …ψηφοφόρους-, η επιστροφή στη μάχιμη πολιτική είναι μονόδρομος.

Άξιο επισήμανσης είναι, επίσης, το γεγονός πώς ο πρώην πρωθυπουργός προαναγγέλλει “την δική του αλήθεια”, κι αυτό επειδή γνωρίζει ότι αυτή η αλήθεια (του) θα συνεχίσει να συγκρούεται με την αλήθεια των άλλων. Τα περί “κυβίστησης”, δηλαδή, και καταστροφής της χώρας, εκείνο το καλοκαίρι, 11 χρόνια πριν. Κι αυτό δεν αφορά μόνο το κυρίαρχο αφήγημα μεγάλου τμήματος του πολιτικού συστήματος, αλλά και τα ενοχικά σύνδρομα και τις εξαλλοσύνες αρκετών εξ όσων πλαισίωναν την κυβέρνησή του εκείνη την περίοδο.

Κυβέρνηση: Συμφέροντα πίσω από τον Τσίπρα

Η αντίδραση της κυβέρνησης είναι ακόμα σχετικά ήπια και υπαινικτική, με πιό ενδιαφέρουσα, ίσως, την αναφορά του κυβερνητικού εκπροσώπου για “την προσπάθεια από κάποιους να «ξεπλύνουν» πολιτικά τον κ. Τσίπρα”. Κάπως έτσι κυβερνητικά και άλλα κέντρα επιχειρούν να ταυτίσουν την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα με την επιδίωξη επιχειρηματικών και μιντιακών συμφερόντων να περιορίσουν ή ακόμα και να περιθωριοποιήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Όπερ έδει δείξαι, σχετικά σύντομα.

Πρώτα το βιβλίο

Οι πληροφορίες που δίνονται με το σταγονόμετρο από συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού αναφέρουν πώς το εγχείρημα θα λάβει σάρκα και οστά κάποια στιγμή στους πρώτους μήνες της επόμενης χρονιάς, κι αφού μέχρι το τέλος του έτους παρουσιαστεί και κυκλοφορήσει το βιβλίο του για όσα συνέβησαν κατά τη διακυβέρνηση 2015-2019(με έμφαση στην περίοδο του δημοψηφίσματος και της συμφωνίας για το 3ο μνημόνιο), αλλά και την περίοδο μέχρι την εκλογική συντριβή του 2023 και την παραίτηση. Κατά βάση, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας θα επιδιώξει να υπερασπίσει την πρωθυπουργική του εικόνα, ώστε σε αυτή, μάζί με το rebranding που επιμελώς υλοποιείται, να στηρίξει τα “γιατί” και την προοπτική της επιστροφής του στο πολιτικό επίκεντρο.

Οι δημοσκοπήσεις

Οι δημοσκοπήσεις, λέγεται ότι είναι από ευχάριστες έως και δυσάρεστες, εκείνο που προέχει, όμως, στο επιτελείο του πρώην πρωθυπουργού είναι εάν δημιουργείται επαρκής βάση εκκίνησης. Για παράδειγμα, στο “εάν θα ψηφίζατε ένα νέο κόμμα Τσίπρα” έχει αποτυπωθεί ένα άθροισμα του “σίγουρα” και του “μάλλον” που φτάνει το 27% (MRB, κ.ά), αυτό, ωστόσο, απηχεί προς το παρόν μία εικασία και ένα δημοσιογραφικό σενάριο. Κάποιοι δημοσκόποι θεωρούν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, και με την εμπειρία άλλων εγχειρημάτων κατά το παρελθόν, ένα νέο κόμμα παίρνει τελικά στην κάλπη κάτι λιγότερο από το ποσοστό του “σίγουρα θα το ψήφιζα” των μετρήσεων.

Από την άλλη, δεν είναι λίγοι εκείνοι που επισημαίνουν ότι ένα τέτοιο εγχείρημα, εφόσον είναι σχεδόν πλήρως αποσυνδεδεμένο από πρόσωπα και συμπεριφορές που στοίχισαν στο παρελθόν, είναι πιθανό να κινηθεί σε ποσοστό υψηλά διψήφιο και να κοντραριστεί με το ΠΑΣΟΚ για τη δεύτερη θέση. Συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού αναφέρουν ότι στο επιτελείο του η βασική επιδίωξη είναι η καταγραφή του νέου κόμματος έστω και στην τρίτη θέση, κάτι που, όπως λέγεται, αφενός θα προκαλέσει δυναμική ανασύνθεσης του χώρου της κεντροαριστεράς, αφετέρου θα βρεθεί στο παιχνίδι των διερευνητικών εντολών στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, για την οποία όλοι συμφωνούν πως δεν θα καταλήξει στην αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος (Ν.Δ).

Βεβαίως, δεν διαλανθάνουν της προσοχής του επιτελείου στη Λεωφόρο Αμαλίας οι φήμες ή και τα σενάρια για επίσπευση κάποιων κινήσεων από το Μέγαρο Μαξίμου, ούτε η αναταραχή στους κόλπους της Κ.Ο της Ν.Δ. Όπως και το ότι οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν το κυβερνών κόμμα με σημαντικές απώλειες, καθηλωμένο σε χαμηλά ποσοστά, αν και με απόσταση ασφαλείας από το ΠΑΣΟΚ. Περιμένουν, ωστόσο, να δουν τι δημοσκοπική και εν γένει πολιτική ανταπόκριση θα έχουν οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στο ΔΕΘ, ώστε να αποτυπωθούν οι συσχετισμοί ενόψει του χειμώνα.

Οι παρενέργειες στον ΣΥΡΙΖΑ

Ωστόσο, ένα κόμμα Τσίπρα, με νέο πολιτικό σχέδιο, πρόγραμμα διακυβέρνησης, και, κυρίως, νέα πρόσωπα, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει την εκλογική συρρίκνωση τουλάχιστον του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς. Κι αυτό διότι ο πρώην πρωθυπουργός εμφανίζεται πεισμένος ότι, οιαδήποτε εικόνα ενός “ΣΥΡΙΖΑ έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ”, που θα επιβεβαιώνεται, μάλιστα, και από στελέχη που θα μετακινηθούν, μπορεί να καταστήσει θνησιγενές το εγχείρημα. Λένε χαρακτηριστικά, οι συνομιλητές του, πώς “ο Τσίπρας πρέπει να βάλει το πολιτικό του κεφάλαιο και την χαρισματικότητά του σε μία εντελώς νέα προοπτική και όχι να εμφανιστεί ως ο πολιτικός από το παρελθόν”.

Για να συμβεί, βεβαίως, κάτι τέτοιο σε πλαίσιο πολιτικού πολιτισμού οφείλει να παραιτηθεί από την βουλευτική του έδρα πριν την ανακοίνωση ίδρυσης νέου πολιτικού φορέα, ούτως ώστε να ολοκληρωθεί και τυπικά η αποσύνδεσή του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούνιο, ακόμα και πρόσωπα του περιβάλλοντός του έλεγαν ότι ήταν το τελευταίο στο οποίο έδωσε το παρών.

Τι είπε στην Le Monde ο πρώην πρωθυπουργός

Συνέντευξη του Αλ.Τσίπρα στην εφημερίδα Le Monde με αφορμή τη συμπλήρωση 7 χρόνων από την έξοδο από τα μνημόνια:

– Η Ελλάδα οδηγήθηκε στην κρίση για τρεις βασικούς λόγους: δυσλειτουργικό παραγωγικό μοντέλο, γενικευμένη διαφθορά και πελατειακό κράτος. Η κρίση αυτή ήταν μια σύγχρονη Οδύσσεια για τον ελληνικό λαό. Όπως η επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη μετά από ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι, η έξοδος από τα διεθνή οικονομικά προγράμματα το 2018 σηματοδοτεί την είσοδο της Ελλάδας σε μια νέα εποχή. Ωστόσο, η συντηρητική κυβέρνηση δεν εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες που προσέφερε το τέλος της χρηματοδοτικής στήριξης της χώρας.

–Ηρθε η ώρα να αποκαλύψω την αλήθεια και να διορθώσω ορισμένους μύθους που κυκλοφορούν για το 2015.Είναι αλήθεια ότι, σε αντίθεση με πολλούς άλλους, οι οποίοι δεν συμμετείχαν όλοι στις διαπραγματεύσεις, δεν μίλησα για αυτή τη δραματική περίοδο για την Ελλάδα, αν και ήμουν ο κύριος πρωταγωνιστής. Γι’ αυτό και γράφω ένα βιβλίο, το οποίο θα εκδοθεί μέχρι το τέλος του έτους. 

-Έχουμε επιστρέψει σε μία γενικευμένη διαφθορά. Το σκάνδαλο των ευρωπαϊκών γεωργικών επιδοτήσεων που ξέσπασε πρόσφατα είναι αρκετά ενδεικτικό.

-Η τρέχουσα ανάπτυξη ωφελεί μόνο μία μειοψηφία. Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, που πραγματοποιήθηκαν στις αρχές του έτους, μόνο ένας στους πέντε Έλληνες ζει καλά, το 45% του πληθυσμού έχει οικονομικές δυσκολίες και το 35% είναι χρεωμένο .

-Ας θυμηθούμε ότι το 2015 καταφέραμε να αναδιαρθρώσουμε το χρέος και να επωφεληθούμε από χαμηλά επιτόκια μέχρι το 2032. Αυτό δεν θα ισχύει πλέον μετά και, για να μπορέσει η Ελλάδα να συνεχίσει να αποπληρώνει το χρέος της, θα χρειαστεί υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Με το παρόν παραγωγικό μοντέλο, θα είναι δύσκολο.

-Το πρόγραμμα που εφάρμοσα μεταξύ 2015 και 2019 οδήγησε σε δημοσιονομικές περικοπές και φόρους ύψους 8,1 δισεκατομμυρίων ευρώ, έναντι 44 δισεκατομμυρίων για τα δύο προηγούμενα. Το 84 % του βάρους της λιτότητας επιβλήθηκε κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων διεθνών οικονομικών προγραμμάτων. Και παρά την πολύ ισχυρή πίεση των πιστωτών, η κυβέρνησή μου επέλεξε να επιβαρύνει τους πλουσιότερους με το βάρος της λιτότητας και μείωσε τις ανισότητες. Υπό την συντηρητική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που βρίσκεται στην εξουσία από το 2019, οι ανισότητες αυξάνονται.

– Η νεοφιλελεύθερη δεξιά του κ. Μητσοτάκη ή του κ. Bayrou θέλει να προστατεύσει τις ελίτ με κάθε κόστος. Αυτή είναι μία από τις μεγάλες διαφορές με την Αριστερά, η οποία, αντιθέτως, ενδιαφέρεται για την ευημερία των πολλών, των πιο αδύναμων και της μεσαίας τάξης.

– Όταν ανέλαβα την ηγεσία της κυβέρνησης, τα δύο πρώτα προγράμματα ενίσχυσης είχαν αποτύχει να διορθώσουν την κατάσταση. Η συντηρητική κυβέρνηση μας είχε αφήσει ένα χρέος που αντιπροσώπευε το 180% του ΑΕΠ, και άδεια ταμεία.

– Με αυτό το δημοψήφισμα, ήθελα να επιτύχω ένα καλύτερο αποτέλεσμα για τον ελληνικό λαό. Ήταν ένας τρόπος, μέσω μιας μορφής δραματοποίησης, να επιτύχω παραχωρήσεις από τους πιστωτές. Και το πετύχαμε εν μέρει, η Ελλάδα μπόρεσε να αναδιαρθρώσει το δημόσιο χρέος της, γεγονός που της επέτρεψε να βγει από το διεθνές πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018 και να ανακτήσει την οικονομική της αυτονομία.

-Χάρη σε αυτό που οι πολιτικοί μου αντίπαλοι αποκαλούν «κωλοτούμπα», η Ελλάδα είναι σήμερα μια κανονική χώρα που δεν βρίσκεται πλέον υπό διεθνή εποπτεία και δεν αφήνει τους υπαλλήλους του ΔΝΤ να της υπαγορεύουν τις πολιτικές της. Είμαι λοιπόν περήφανος που έκανα αυτή την επιλογή.

-Ποτέ δεν διψούσα για εξουσία. Αλλά μου λείπει η ενεργός πολιτική και η επαφή με τους ψηφοφόρους.