Τι σημαίνει η επιστροφή Δημητριάδη…
Από τους πρώτους κιόλας μήνες, μετά την παραίτησή του για την υπόθεση των υποκλοπών, το “φάντασμα” του Γρηγόρη Δημητριάδη γυροφέρνει το Μέγαρο Μαξίμου και συζητείται έντονα στην Κ.Ο της Ν.Δ. Σειρά διαχειριστικών και συντονιστικών προβλημάτων που ανέκυψαν έκτοτε, μαζί με την διολίσθηση του ποσοστού του κυβερνώντος κόμματος στις δημοσκοπήσεις -ιδιαίτερα μετά το 28,3% των ευρωεκλογών-, οδηγούν ολοένα και περισσότερους να επισημαίνουν την απουσία του.
Έχει, όμως, ο πιό στενός και κατά πολλούς ο πιό αποτελεσματικός συνεργάτης του πρωθυπουργού το “μαγικό ραβδάκι” που μπορεί να αλλάξει άρδην το κλίμα, ιδιαίτερα τώρα που τα πολιτικά σύννεφα έχουν πυκνώσει και μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές του 2027;
Οι πληροφορίες ότι σύντομα μετακινείται για τα καλά στα κομματικά γραφεία της οδού Πειραιώς με αυξημένο συντονιστικό ρόλο, αναπτέρωσαν το ηθικό ορισμένων, από την άλλη, προβλημάτισαν αρκετούς που βλέπουν πως θα δημιουργηθούν ανταγωνιστικοί (;) πόλοι. Κι αυτό επειδή είναι γνωστό πως υπάρχουν πρόσωπα που δεν διατηρούν πιά καλές σχέσεις με τον “doer”, όπως τον αποκαλούσαν, της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης, όταν επικρατούσε ακόμα πολιτική ευφορία στο επιτελείο του Μαξίμου.
Η ανάγκη, ωστόσο, είναι αυτή τη στιγμή ο μοναδικός οδηγός για τον πρωθυπουργό. Είναι επίσης ακριβές ότι η ανάληψη θέσης ευθύνης ως προς τον συντονισμό από τον (αντιπρόεδρο της κυβέρνησης) Κωστή Χατζηδάκη βελτίωσε σημαντικά την κατάσταση ως προς την προώθηση πολιτικών και τη συνεννόηση με τους υπουργούς και τους βουλευτές. Ο τελευταίος έχει επιλύσει προβλήματα και έχει διαχειριστεί κρίσεις, όπως το θέμα της προανακριτικής Καραμανλή, ή ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Έτσι, ώστε, να αποτελεί την κρισιμότερη και ίσως την μοναδική, σήμερα, σταθερά στην κυβέρνηση.
Χατζηδάκης από τη μία και Δημητριάδης από την άλλη -ο δεύτερος με ειδικό ρόλο στην πορεία προς τις εκλογές-, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν εικόνα ανάκαμψης. Στόχος, τα χαμηλά ποσοστά που “γράφουν” οι μετρήσεις που φθάνουν στο Μαξίμου να πάρουν την ανιούσα (ειδικά μετά τις εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ) και να αγγίξουν σταθερά το 30%. Είναι εύκολο; Η απάντηση δεν είναι δεδομένη, εξ ού, άλλωστε, και οι πιέσεις για αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Ο φόβος, πάλι, να ανακύψουν προσωπικές αντιπαλότητες και ανταγωνισμοί, καραδοκεί. Το βέβαιο είναι πως ο Δημητριάδης “ξέρει τη δουλειά”, ο δε κίνδυνος να εξαπολύσει επιθέσεις η αντιπολίτευση για την επιστράτευσή του θεωρείται μικρός εν μέσω ωκεανού άλλων πολιτικών προβλημάτων. Όσο για το πολεμικό κλίμα ανάμεσα στον πρώην ισχυρό άνδρα του Μαξίμου και κάποια μιντιακά “μαγαζιά” αυτό που λέγεται είναι ότι “αυτή η μάχη είναι ήδη χαμένη”…