Μαξίμου: Οι “μαύρες τρύπες” των μετρήσεων και ο ΟΠΕΚΕΠΕ- “Επένδυση” στη ΔΕΘ και διμέτωπος

Στην τελευταία μέτρηση της GPO (Παραπολιτικά) η Ν.Δ εμφανίζεται να χάνει 3 ποσοστιαίες μονάδες από την προηγούμενη, με βαρύ το αποτύπωμα του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ. Μπορεί ο πρωθυπουργός, από τη Σκιάθο, να κάλεσε τους πολίτες “να κλείνουν τα αυτιά τους στην τοξικότητα και την πόλωση”, ωστόσο το πάρτι της διαφθοράς με εμπλεκόμενα πρόσωπα που διασυνδέσεις στον κομματικό μηχανισμό της Ν.Δ, και η αναφορά στη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας στους δύο πρώην υπουργούς Μ. Βορίδη και Λευτ. Αυγενάκη, έχουν προκαλέσει σοβαρό πλήγμα.

Στη συγκεκριμένη μέτρηση το κυβερνών κόμμα φθάνει στο 28,7% στην Εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος, ήτοι στο ποσοστό που έλαβε στις ευρωεκλογές, πριν περίπου ένα χρόνο, και παρά το γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα είχε κατορθώσει να ανακάμψει πιάνοντας και υπερβαίνοντας το 30% σε άλλες δημοσκοπήσεις.

Η μάχη στη Βουλή, αφενός για την πρόταση της Ν.Δ σχετικά με τη σύσταση Εξεταστικής επιτροπής που θα διερευνήσει τις “διαχρονικές ευθύνες” στον “αμαρτωλό” οργανισμό από το 1998, αφετέρου για τις δύο προτάσεις για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, η πρώτη από το ΠΑΣΟΚ και η δεύτερη από ΣΥΡΙΖΑ-ΝΕΑΡ, θα κρατήσει το θέμα στον αφρό της επικαιρότητας.

Με το βλέμμα στη ΔΕΘ

Ωστόσο, το Μέγαρο Μαξίμου υλοποιεί ήδη την στρατηγική της “θετικής ατζέντας” (π.χ οι χρεώσεις των τραπεζών), κερδίζοντας χρόνο μέχρι το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εξαγγείλει σειρά παροχών και φοροελαφρύνσεων από τη ΔΕΘ.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει ήδη “κλειδώσει” ένα πακέτο περίπου 2 δισ. ευρώ, ενώ αφήνεται να εννοηθεί ότι υπό προϋποθέσεις τα θετικά μέτρα που θα ανακοινωθούν μπορεί και να υπερβαίνουν κατά πολύ αυτό το ποσό.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση στηρίζει σε αυτό το Σαββατοκύριακο της ΔΕΘ την δημοσκοπική ανάκαμψή της και την αλλαγή του κλίματος στη δημόσια σφαίρα, καθώς ουσιαστικά εκεί τοποθετείται και η άτυπη έναρξη της μακράς προεκλογικής περιόδου για την αναμέτρηση του Μαρτίου του 2027. Στο Μαξίμου γνωρίζουν πώς ο ζωτικός πολιτικός χρόνος της κυβέρνησης εκτείνεται το πολύ μέχρι τα τέλη του 2026, τότε πρέπει να έχει κατορθώσει η Ν.Δ να “κλειδώσει” στις μετρήσεις ποσοστό 31-33%, ώστε να μπει στην τελική ευθεία με την αίσθηση ότι είναι εφικτή η αυτοδυναμία, αν όχι στην πρώτη (μάλλον απίθανο), έστω στις δεύτερες κάλπες, ένα περίπου μήνα αργότερα (Απρίλιος ή αρχές Μαϊου του 2027).

Το γεγονός, ωστόσο, ότι έχει δημιουργηθεί ευρεία “γκρίζα ζώνη” (αναποφάσιστοι) καθιστά δυσχερείς τις προβλέψεις, υπό την έννοια ότι απαρτίζεται μεν σε μεγάλο βαθμό απο δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της Ν.Δ, ουδείς, όμως, μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα επιστρέψουν ακόμα και όταν τεθεί το σκληρό δίλημμα διακυβέρνησης και πολιτικής σταθερότητας.

Εστιασμένα κοινά και μεσαία τάξη

Το παιχνίδι με το χρόνο αφορά την αύξηση της επιρροής σε εστιασμένα εκλογικά κοινά (μεσαία τάξη, ελεύθεροι επαγγελματίες, συνταξιούχοι, νέοι κ.ά), και, κυρίως, η αποσόβηση “ατυχημάτων” και άλλων κρίσεων που μπορεί να υπονομεύσουν την επιδιώκομενη δημοσκοπική ανάκαμψη. Στο Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι η κυβέρνηση έχει περιέλθει σε μεταρρυθμιστική κόπωση και έχει απωλέσει ερίσματα σε προνομιακά της κοινά. Το πρόβλημα δεν προκύπτει από την αντιπολίτευση: εκεί το ΠΑΣΟΚ παραμένει κολλημένο σε χαμηλά ποσοστά, παρότι κατοχυρώνει τη δεύτερη θέση, με διαφορά περίπου 15 ποσοστιαίες μονάδες, ο δε κατακερματισμός δεν επιτρέπει τη διαμόρφωση ενός μπλοκ εναλλακτικής διακυβέρνησης.

Διμέτωπος

Όμως, η κυβέρνηση οφείλει πλέον να κρατά ανοιχτά δύο μέτωπα αντιπαράθεσης. Ένα με το ΠΑΣΟΚ ως αξιωματική αντιπολίτευση, και ένα (δυνητικό) με το “κόμμα Τσίπρα”. Ο πρώην πρωθυπουργός έχει κάνει αρκετά βήματα το τελευταίο διάστημα, κυρίως μετά τη δημοσίευση των πρακτικών του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών του καλοκαιριού του 2015, και δημιουργεί επιχειρηματολογική βάση ώστε να επιστρέψει στην κεντρική σκηνή με καλύτερους όρους. Εφόσον τελικά προχωρήσει, αυτομάτως δημιουργείται και ένα πεδίο αντιπαράθεσης στον χώρο της κεντροαριστεράς, αφού το ΠΑΣΟΚ θα τον αντιμετωπίσει ως δυνάμει κίνδυνο, κάτι που διευκολύνει τη Ν.Δ. Εν μέρει, όμως, διότι, από την άλλη, εφόσον ιδρυθεί και το “κόμμα Σαμαρά”, μπορεί να σημειωθούν μικρές αλλά ιδιαίτερα κρίσιμες απώλειες δεξιών ψηφοφόρων.

Το εσωτερικό κλίμα, η μεταρρυθμιστική κόπωση και ο κίνδυνος “ατυχήματος”

Από την άλλη, αυτό το κλίμα, και η αίσθηση ότι η κυβέρνηση κλείνει έναν κύκλο, χωρίς τη βεβαιότητα ότι θα ανοίξει ευκρινώς ένας νέος, αναδεικνύουν και μία ιδιότυπη εσωτερική μάχη στο κυβερνών κόμμα. Κορυφαίοι υπουργοί καλλιεργούν έντονα το ηγετικό τους προφίλ, ενώ ξεσπούν με το παραμικρό αντιπαραθέσεις, όπως πρόσφατα μεταξύ του Άδωνη Γεωργιάδη και του Νίκου Δένδια για το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ή, ακόμα περισσότερο, με τις σαφείς αιχμές του ίδιου του πρωθυπουργού κατά του Κώστα Καραμανλή. Η Ν.Δ, παρά την αδιαμφισβήτηση πολιτική υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη και την απουσία αντιπάλου, βρίσκεται σε φάση ομφαλοσκόπηση και διάταξης νέων ομάδων επιρροής, κι αυτό είναι πιθανό να προκαλέσει εντάσεις και να δράσει ως “φρένο” στην εξωστρέφεια που επιχειρεί το Μαξίμου.

Το βάρος στον Κ. Χατζηδάκη

Το επόμενο διάστημα το βάρος πέφτει, εκτός από τον ίδιο τον πρωθυπουργό που ουσιαστικά έχει ξεκινήσει τις περιοδείες του ανά την επικράτεια, στο κέντρο συντονισμού υπό τον Κωστή Χατζηδάκη. Παρότι κρατά σχετικά χαμηλούς τόνους, συναντάται συνεχώς με βουλευτές και επιχειρεί να ενορχηστρώσει τη στρατηγική στην μακρά πορεία προς τις εκλογές. Κατά κοινή ομολογία, σε ένα Μαξίμου μέχρι πριν μερικούς μήνες να θυμίζει “διακεκαυμένη ζώνη”, ο ρόλος του ως αντιπροέδρου της κυβέρνησης και συντονιστή των παραγωγικών υπουργείων έχει φέρει αποτελέσματα.