Έρευνα qed/ Η ανοχή και “συνενοχή” μας στη διαφθορά

Στην έρευνα της qed (εδώ), το 23% των Ελλήνων δηλώνουν ότι θα ψήφιζαν διεφθαρμένο πολιτικό αν ήταν …αποτελεσματικός. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 34% αν υπήρχε προσωπικό όφελος. Στους ψηφοφόρους της ΝΔ αγγίζει το 45%. Η αντίληψη περί γενικευμένης ανοχής στη διαφθορά φτάνει το 50%, με εννέα στους δέκα να αξιολογούν θετικά την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, πιστεύοντας ότι η ελληνική δικαιοσύνη δεν θα προχωρούσε σε τόσο βαθιά διερεύνηση.

Σεραφείμ Κοτρώτσος

Αν μη τι άλλο, και σε πείσμα άλλων ποιοτικών στοιχείων που δείχνουν μία κάποια αντίσταση, το στοιχείο έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και ενδεχομένως απαντά και σε απορίες σχετικά με την επιρροή που διατηρούν τα συστήματα εξουσίας, ακόμα και η κυβέρνηση.

Ένας στους τέσσερις (ψηφοφόρους), λοιπόν, ανέχεται ή και δικαιολογεί τον πολιτικό που διαφθείρεται ή επιτρέπει την διαφθορά αρκεί να είναι… αποτελεσματικός. Τι πραγματικά σημαίνει το τελευταίο είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Ίσως η απάντηση βρίσκεται στο ότι -κατά την έρευνα- ένας στους τρεις (34%) είναι έτοιμος να ανεχτεί ακόμα περισσότερο τη διαφθορά του πολιτικού (που ψηφίζει) αρκεί να έχει και ο ίδιος προσωπικό όφελος: εδώ βρίσκεται η “καρδιά” της στάσης σημαντικής μερίδας των πολιτών απέναντι στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Πρόκειται, πιθανότατα, για πολίτες που δεν ενοχλούνται από τη διασπάθιση κοινοτικού (και δημόσιου) χρήματος εφόσον συμμετέχουν και οι ίδιοι στο πάρτι της διαφθοράς.

Ακόμα περισσότερο, ίσως εκείνο που τους ενοχλεί δεν είναι ότι έδρασε το σύστημα του… “φραπέ”, αλλά ότι οι ίδιοι δεν ήταν αρκετά κοντά του ώστε να βάλουν το δάκτυλο στο μέλι των παράνομων επιδοτήσεων.

Στα καφενεία είναι αρκετά διαδεδομένη το τελευταίο διάστημα η φράση: να μην το ξέρω, να δώσω κι εγώ κάτι βοσκοτόπια που έχω;

Ας είμαστε ειλικρινείς. Προφανώς η ρήση Πάγκαλου “όλοι μαζί τα φάγαμε” αποτελεί ψεύδος και παραπλάνηση. Όμως, στο περιθώριο της ίσως προκύπτει η διαπίστωση “πολλοί μαζί τα ανεχτήκαμε”. Κανένα καθεστώς διαφθοράς (ασχέτως κυβερνήσεων) δεν επιβιώνει επί δεκαετίες και δεν γίνεται τόσο προκλητικό, ανά περιόδους, χωρίς την ανοχή και την παραλυσία μερίδας της κοινωνίας.

Το εύρημα, λοιπόν, είναι αποκαλυπτικό. Ο πολίτης μπορεί να ψηφίσει, δίχως ίχνος ντροπής, τον εν γνώσει του διεφθαρμένο πολιτικό αρκεί να είναι αποτελεσματικός!Μόνο που συνήθως η επιλογή (ψήφος) προηγείται της όποιας αποτελεσματικότητας του. Και η οποία σπανίως επιβεβαιώνεται.