Ρεπορτάζ libre: Επιδημία διπλών συμβάσεων- Το “κόλπο” των σχολαρχών, “μέγγενη” στους εκπαιδευτικούς 

To φαινόμενο των διπλών συμβάσεων στην ιδιωτική εκπαίδευση, που έθιξε με επίσημη ανακοίνωσή της η ΟΙΕΛΕ την περασμένη εβδομάδα, μπορεί να μην αποτελεί κάτι καινούργιο όμως, δυστυχώς για τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς, η συγκεκριμένη πρακτική εφαρμόζεται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια χωρίς να έχει βρεθεί ακόμα ο τρόπος της αντιμετώπισής της (ή της εφαρμογής αυτού του τρόπου).

Νίκος Γιαννόπουλος

Τι είναι όμως το φαινόμενο των διπλών συμβάσεων;

Οι κατά τόπους Διευθύνσεις Εκπαίδευσης υποχρεωτικά εκδίδουν διοριστήριο του Υπουργείου, όπου αναφέρεται ρητά ότι ο εκπαιδευτικός είναι αορίστου χρόνου. Κάποιοι ιδιοκτήτες σχολείων, όμως, στη δεύτερη σύμβαση που (επίσης υποχρεωτικά) κατατίθεται στην Εργάνη, τούς δηλώνουν ως ορισμένου χρόνου. Η τελευταία αυτή εξέλιξη συνιστά παράνομη πρακτική όπως καταγγέλλει η ΟΙΕΛΕ (και όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας).

Πόσο διαδεδομένη είναι η εν λόγω πρακτική;  Όπως τόνιζαν στο Libre εκπαιδευτικές πηγές, το φαινόμενο γνωρίζει… “άνθηση”. Κανείς όμως δεν μπορεί να εκτιμήσει με ακρίβεια την έκτασή του.

Εφαρμόζεται κυρίως σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία (πολλά εκ των οποίων αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα ως προς την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας) αλλά και στις άλλες βαθμίδες της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Ηδη, μετά τη λήξη της εφετινής σχολικής σεζόν, η ΟΙΕΛΕ έλαβε τουλάχιστον τρεις καταγγελίες από εκπαιδευτικούς που ενώ νόμιζαν ότι είχαν δηλωθεί στην Εργάνη ως αορίστου χρόνου εν τέλει ήταν ορισμένου με τις συμβάσεις να λύνονται αυτομάτως στο τέλος του σχολικού έτους. Για να διεκδικήσουν το δίκιο τους οι εν λόγω εκπαιδευτικοί θα πρέπει να επιλέξουν τη δικαστική οδό (που, σημειωτέον, στοιχίζει οικονομικά).

Η παραπάνω πρακτική-γνωστή και στο Υπουργείο Παιδείας τουλάχιστον από το 2022-εξασφαλίζει στους σχολάρχες δύο σημαντικά κέρδη:

• Μπορούν να απολύουν εκπαιδευτικούς χωρίς να χρειάζεται να καταβάλλουν αποζημιώσεις
• Μπορούν να καταβάλλουν λιγότερες αποδοχές

Το δέλεαρ, δηλαδή, για τους “πονηρούς” που ψάχνουν “παράθυρα” αποφυγής των συμβατικών τους υποχρεώσεων είναι μεγάλα. Και κάπως έτσι εξηγείται και η δημοφιλία της εν εν λόγω πρακτικής.

Πως όμως μπορεί να ξεπεραστεί το πρόβλημα και να επιβληθεί συνολικά ο νόμος;

Τη λύση είχε δώσει με μία απλή ιδέα πριν από τρία χρόνια η πρώην γενική γραμματέας του Υπουργείου Εργασίας Αννα Στρατινάκη. 

Όταν είχε σπεύσει η ΟΙΕΛΕ προς βοήθεια, η τότε αξιωματούχος του Υπουργείο είχε πει ότι μπορεί να εκδοθεί οδηγία από τη Διεύθυνση Ιδιωτικής Εκπαίδευσης που θα υποχρέωνε τα ιδιωτικά σχολεία να αποστέλλουν στις αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, μαζί με τα υπόλοιπα δικαιολογητικά των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, και τη σύμβαση που καταχωρίζουν στο ΠΣ Εργάνη, ώστε να γίνεται διασταύρωση των στοιχείων και να αποκαλύπτεται οποιαδήποτε παρανομία ή λάθος.

Και γι’ αυτό για να αποφευχθεί μία λύση παραμετροποίησης του συστήματος “Εργάνη” η οποία, όπως είχε τονιστεί αρμοδίως, θα χρειαζόταν σειρά μηνών για να εφαρμοστεί και να αποδώσει. 

Αυτή η οδηγία όμως δεν έχει ως σήμερα εφαρμοστεί. Θέσαμε το ζήτημα στο νέο γενικό γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας Γιάννη Παπαδομαρκάκη. Ο νέος ένοικος του Αμαρουσίου ζήτησε, όπως ήταν απολύτως λογικό, χρόνο για να εξετάσει το ζήτημα όπως και τα υπόλοιπα του χαρτοφυλακίου του. Θυμίζουμε ότι ο άνθρωπος ανέλαβε καθήκοντα μόλις την περασμένη Τετάρτη.

Αποτελεί πάντως κοινό μυστικό ότι τυχόν προώθηση της λύσης για τον εξοβελισμό αυτής της πρακτικής μάλλον δεν θα βρει σύμφωνους τους σχολάρχες οι οποίοι άλλωστε είχαν διαμηνύσει-ανεπίσημα- το ίδιο και πριν από τρία χρόνια.

Το πρόβλημα, άρα, μοιάζει με γόρδιο δεσμό και απαιτεί, για την επίλυσή του, πολιτική βούληση.  
Την επόμενη εβδομάδα σε νέο ρεπορτάζ του το Libre θα μεταφέρει τη θέση του νέου γενικού γραμματέα ο οποίος θα έχει ήδη ενημερωθεί για όλα τα τρέχοντα.