POLITICO: Πώς αλλάζουν τα πράγματα για τη φον ντερ Λάιεν-Ορόσημο η πρόταση μομφής

Η κατάθεση πρότασης μομφής εναντίον της προέδρου της Κομισιόν, αν και καταψηφίστηκε, σηματοδοτεί την έναρξη μιας πιο δύσκολης εποχής στις σχέσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τις ομάδες της αντιπολίτευσης αναφέρει σε άρθρο του ανάλυση το Politico.

Καλώς ορίσατε στην πραγματική έναρξη της δεύτερης θητείας της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ως προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρει χαρατηριστικά και συνεχίζει:

Την Πέμπτη, η Γερμανίδα πολιτικός ξεπέρασε εύκολα την πρόταση μομφής που κατέθεσαν οι ακροδεξιοί, με μια άνετη πλειοψηφία μεταξύ των ευρωβουλευτών. Το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα «έδειξε για άλλη μια φορά σήμερα ότι είμαστε ο παράγοντας σταθερότητας για το εγχείρημα της ΕΕ», δήλωσε ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ο κύριος συντηρητικός σύμμαχος της φον ντερ Λάιεν στο Κοινοβούλιο, μετά την ψηφοφορία.

Κι όμως, η νίκη αυτή έχει σημαντικό κόστος για την πρόεδρο της Επιτροπής. Όχι μόνο αναγκάστηκε να υπερασπιστεί δημόσια τις πράξεις της στο λεγόμενο σκάνδαλο Pfizergate , αλλά έπρεπε επίσης να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις στην ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών – τους υποτιθέμενους συμμάχους της – για να αποκρούσει την απειλή ότι οι νομοθέτες τους θα απείχαν από την ψηφοφορία της Πέμπτης.

«Νομίζω ότι [η φον ντερ Λάιεν] κατάλαβε επιτέλους τι συμβαίνει στο Κοινοβούλιο», διακήρυττε ο ευρωβουλευτής Ρενέ Ρεπάσι, επικεφαλής της γερμανικής αντιπροσωπείας του SPD στο Κοινοβούλιο.

Άλλες ομάδες παρακολουθούν — και βγάζουν συμπεράσματα.

Ένα από αυτά είναι ότι είναι εκπληκτικά εύκολο να φέρει κανείς μια ψήφο δυσπιστίας που έχει τη δυνατότητα να ρίξει τον ισχυρότερο θεσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης: χρειάζονται μόνο 72 ψήφοι.

Το άλλο είναι ότι δεν χρειάζεται απαραίτητα να φτάσει κανείς στο σημείο να ανατρέψει την πρόεδρο της Επιτροπής. Μια καλά διατυπωμένη απειλή για πρόκληση πολιτικής ζημιάς και παρεμπόδιση της ευρύτερης ατζέντας της θα κάνει καλά τη δουλειά.

Δεν υπήρχε τίποτα, θεωρητικά, που να εμπόδιζε τα κόμματα να εμπλακούν σε αυτό το είδος παιχνιδιού εξουσίας πριν από την ψηφοφορία της Πέμπτης.

Αλλά το θέαμα του να βλέπεις την von der Leyen τόσο ευάλωτη έχει απελευθερώσει κάτι στους αντιπάλους και τους συμμάχους της, ενθαρρύνοντάς τους να την επικρίνουν με τρόπους που δεν θα το είχαν κάνει πριν και ομαλοποιώντας μια μορφή πολιτικής εξουσίας που είναι πιο συνηθισμένη στα εθνικά κοινοβούλια παρά στις Βρυξέλλες.

Υπό αυτή την έννοια, η Πέμπτη ήταν ένα ορόσημο: η πραγματική πολιτική έναρξη της δεύτερης θητείας της von der Leyen στην εξουσία.

«Η Επιτροπή πρέπει να σταματήσει να ανατρέπει την Πράσινη Συμφωνία λόγω της πλάνης της μείωσης της γραφειοκρατίας και να τηρήσει τις υποσχέσεις που δόθηκαν», προειδοποίησε ο Μπας Άικχουτ, πρόεδρος της Ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμφωνίας.

Η πρόταση μομφής προήλθε από ένα παρακλάδι της λαϊκιστικής δεξιάς, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που κλίνουν προς τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, και ως εκ τούτου ήταν εύκολο να απορριφθεί από όλα τα κυρίαρχα κόμματα.

Αλλά η επόμενη μπορεί κάλλιστα να προέλθει από ένα μπλοκ Αριστεράς-Πράσινων που είναι εξοργισμένοι με το γεγονός ότι η von der Leyen χαλαρώνει μεγάλο μέρος της πράσινης ατζέντας της. Με συνολικά 99 έδρες στο Κοινοβούλιο, δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να πληρούν το όριο για να φέρουν ψήφο εμπιστοσύνης.

Ακόμα κι έτσι, η πιο σοβαρή απειλή για την von der Leyen προέρχεται από μέλη του συνασπισμού που τη βοήθησαν να κερδίσει την εξουσία το 2019 και το 2024, δηλαδή τις φιλελεύθερες ομάδες Renew και S&D.

Καμία από αυτές τις ομάδες —οι οποίες έχασαν και οι δύο σημαντικό έδαφος στις τελευταίες εκλογές— δεν έχει συμφέρον να ανατρέψει την von der Leyen, καθώς αυτή παραμένει η μεγαλύτερη ελπίδα τους να μετατρέψουν σε νόμο τουλάχιστον ορισμένες από τις πολιτικές τους επιθυμίες.

Αλλά θα έχουν μάθει ότι οι σιωπηλές, παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις με την Επιτροπή μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τρόπος για να πετύχουν αυτό που θέλουν. Αν μη τι άλλο, το μάθημα από τις τελευταίες εβδομάδες είναι ότι ισχύει το αντίθετο: Όσοι φωνάζουν πιο δυνατά και απειλούν, πετυχαίνουν τον στόχο τους πιο αποτελεσματικά.

Μόλις το μάθει κανείς αυτό το μάθημα, μπορεί να αποδειχθεί αδύνατο να το ξεμάθει ένα συνήθως πράο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.