ΣΥΡΙΖΑ: Οι πέντε λόγοι που θα τον οδηγήσουν σε διάλυση 

Πλέον δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πάρει απλά το δρόμο για την εκλογική του εξαέρωση αλλά με τον τρόπο που πολιτεύεται αλλά και “αδειάζεται” εντός και εκτός Βουλής δείχνει να χάνει και τα όποια ψήγματα πολιτικής αξιοπρέπειας που του έχουν απομείνει μετά από δύο χρόνια καθίζησης και παρακμής. Παρακάτω θα διαβάσετε πέντε λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ένα βήμα πριν από την οριστική του διάλυση.

1. Οταν σε αδειάζει ο Στέφανος Κασσελάκης και οι βουλευτές του ίσως να μην έχουν απομείνει πολλά να ειπωθούν ακόμα. Στο ζήτημα της προανακριτικής επιτροπής για τα Τέμπη ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε τη σκληρή γραμμή (που προέκρινε κυρίως το δίδυμο Παππά-Πολάκη) και μέσα σε λιγότερο από μία εβδομάδα δέχθηκε δύο μεγαλοπρεπή όχι. Το ένα, από τους πρώην συντρόφους της Νέας Αριστεράς, χαρακτηρίζεται μάλλον αναμενόμενο. Από την Πατησίων είχαν προειδοποιήσει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δύσκολα μπορεί να μπει στο κάδρο της ευθύνης. Οταν η Κουμουνδούρου επέμεινε (παρά το γεγονός ότι σχεδόν το μισό κόμμα δεν συμφωνούσε) η Νέα Αριστερά απλώς επέλεξε να μην συνεργαστεί. Στράφηκαν τότε στους βουλευτές του Στέφανου Κασσελάκη. Εξασφάλισαν αρχικά τη συμφωνία τους, ωστόσο στη συνέχεια, με πρωτοβουλία του επικεφαλής του ΚΙΔΗ, οι κασσελακικοί βουλευτές απέσυραν τις υπογραφές τους.

2. Δύο χρόνια μετά τις δύο συντριπτικές ήττες στις διπλές βουλευτικές εκλογές του 2023, ο ΣΥΡΙΖΑ έσπασε σε τρία κομμάτια. Ακόμα και αυτό το γεγονός όμως δεν στάθηκε αρκετό έτσι ώστε τουλάχιστον στο εσωτερικό του να υπάρχει κοινό μέτωπο και συμφωνία στα περισσότερα επίδικα. Για τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ, και ενώ το κόμμα ντροπιάστηκε όχι μία, αλλά πολλές φορές μετά την εκλογή Κασσελάκη και μέχρι την εκλογή Φάμελλου σ’ ένα συνέδριο-παρωδία, ερίζουν και πάλι πολιτικές φατρίες και ομάδες. Ουδείς αυτήν την ώρα μπορεί να είναι απολύτως σίγουρος ότι ο Σωκράτης Φάμελλος θα διατηρήσει τη θέση του μετά το συνέδριο της επόμενης εβδομάδας. Ειδικά μετά το φιάσκο με την προανακριτική που εξόργισε ουκ ολίγους βουλευτές του άλλοτε κραταιού (και κυβερνητικού) κόμματος.

3. Για όσους ξεχάστηκαν, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει στις τάξεις της ένα πρώην Πρωθυπουργό. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως δεν δείχνει ούτε κατ’ ελάχιστον τη διάθεση να συμβάλλει στην προσπάθεια σταματήματος της κατηφόρας. Αντιθέτως, ο φυσικός ηγέτης του χώρου, ο άνθρωπος με τον οποίο η Αριστερά έφτασε μέχρι την κυβέρνηση, φαίνεται ότι δουλεύει για το πολιτικό του μέλλον που προφανώς δεν έχει καμία σχέση με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ. Ανεξάρτητα αν θα δώσει το “παρών” ή όχι στο επικείμενο συνέδριο, ελάχιστοι αυτοί την ώρα μπορούν να ποντάρουν στο ενδεχόμενο ότι ο Τσίπρας θα σπαταλήσει έστω και ένα γραμμάριο πολιτικού κεφαλαίου για να σώσει τον ΣΥΡΙΖΑ από το βέβαιο πολιτικό του βατερλό (για το οποίο έχει βέβαια και ο ίδιος ο Τσίπρας βαρύτατες ευθύνες αλλά αυτό θα μας απασχολήσει σε μελλοντικό σημείωμα).

4. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 3 (ή 4 ή 5%) του 2025 δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να συγκριθεί με τον προμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος απέσπασε μόλις 4% στις εκλογές του 2009. Το τότε κόμμα, έστω και αν βρισκόταν ακόμα στο στάδιο των συνιστωσών (πριν αυτές αυτοδιαλυθούν) και βάση είχε και όργανα σοβαρά είχε και πολιτικό προσωπικό διέθετε. Οταν, δε, γιγαντώθηκε από το 2011 και μετά, ο πολιτικός οργανισμός της Κουμουνδούρου μπόρεσε να σηκώσει όλο το βάρος της εκρηκτικής ανόδου του κόμματος και του περάσματος αρχικά στην αξιωματική αντιπολίτευση και εν συνεχεία στην κυβέρνηση. Υπήρχαν οι πολιτικές δομές, υπήρχε και πολιτικός εγωισμός. Τώρα όλα δείχνουν να έχουν τελειώσει.

5. Σε τελική ανάλυση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάτι άλλο να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία. Ο κύκλος της πολιτικής επιρροής του στα πολιτικά πράγματα της χώρας έκλεισε οριστικά αφού στο παρελθόν κανένα κόμμα δεν έχει καταφέρει να σηκώσει κεφάλι μετά από συνεχείς διασπάσεις και κρίσεις. Η σοβαρότερη ζημιά βέβαια που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ τα δύο τελευταία χρόνια δεν έχει να κάνει με τις  διασπάσεις και τις πολιτικές έριδες. Είναι το αίσθημα που αποκομίζει σχεδόν κάθε πολίτης ότι κανείς πια δεν τον παίρνει σοβαρά, δεν τον υπολογίζει και δεν τον σέβεται. Το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, με “συμβολή” και ανθρώπων που βρίσκονται εντός των τειχών της Κουμουνδούρου, έφτασε σε μία πρωτοφανή, για τα μεταπολιτευτικά χρονικά, επιτυχία. Δεν νίκησε απλά τον αντίπαλό του αλλά τον έριξε στην περιοχή της χλεύης, τον απογύμνωσε από κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και τον παρέδωσε βορά στα πολιτικά όρνια που απλά τρώνε και τις τελευταίες σάρκες του.

Επιμύθιο: Στη ζωή υπάρχει κάτι χειρότερο από το σε λυπούνται. Το να γελούν μαζί σου, ειδικά άνθρωποι που κάποτε σε έτρεμαν.