Άραχθος: Εγκεφαλικά νεκρά τα δύο παιδιά που έπεσαν στο ποτάμι

Kαι τα δύο παιδιά που είχαν πέσει στον Άραχθο και είχαν ανασυρθεί είναι εγκεφαλικά νεκρά.Οι γονείς του 14χρονου αποφάσισαν να γίνει δωρεά οργάνων του άτυχου παιδιού.

Ο δεύτερος κύκλος των εξετάσεων για την εγκεφαλική λειτουργία τους «έσβησε» και τις τελευταίες ελπίδες για το θαύμα που όλοι προσεύχονταν να γίνει. Στη συνέχεια οι γιατροί ενημέρωσαν τους γονείς και τους συγγενείς των παιδιών για την τραγική εξέλιξη.

Οι γονείς του 14χρονου, που ηρωικά έπεσε στα νερά του Άραχθου για να σώσει τον 12χρονο φίλο του, με μεγαλείο ψυχής και παρά τον ανείπωτο πόνο τους, ήδη συνέναισαν στη δωρεά οργάνων του, χαρίζοντας δώρα ζωής σε πέντε άλλα παιδιά.

Τα 2 παιδιά αποδείχθηκε πως έμειναν χωρίς οξυγόνο για πάνω από μία ώρα κάτι το οποίο προκάλεσε ανεπανόρθωτες βλάβες σε ζωτικά τους όργανα.

Ούτως ή άλλως ήταν γνωστό πως έμειναν στο βυθό του Άραχθου για τουλάχιστον 20 λεπτά, μέχρι ο 41χρονος Γκόγκα Λεβιάν να πέσει στο νερό και να τους ανασύρει.

Λόγω της μη οξυγόνωσης των εγκεφάλων τους, τα 2 νεαρά παιδιά έπαθαν πολλαπλές βλάβες και σε πολλά όργανά τους.

Στο σημείο όπου πνίγηκαν οι μαθητές, φίλοι τους αφήνουν λουλούδια ενώ εκεί βρέθηκε και ο μετανάστης που βούτηξε στα νερά για να βγάλει έξω τα παιδάκια.

 «Θα σας θυμόμαστε για πάντα, φύγατε σαν ήρωες. Η παρέα σας» γράφει το σημείωμα που άφησαν οι φίλοι των άτυχων παιδιών στο σημείο της τραγωδίας.

Το χρονικό της τραγωδίας στον Άραχθο

Όλα συνέβησαν το μεσημέρι της Τετάρτης (11/6) όταν μία παρέα τεσσάρων παιδιών πήγαν στον ποταμό Άραχθο να κολυμπήσουν.

 Σύμφωνα με πληροφορίες, πρώτος βούτηξε ο 12χρονος και ο 14χρονος, βλέποντας πως ο φίλος του πνιγόταν αποφάσισε να βοηθήσει.

Ο 14χρονος Σπύρος στην προσπάθεια να σώσει τον φίλο του χτύπησε το κεφάλι του με αποτέλεσμα να χαθούν και τα δύο παιδιά μέσα στο νερό.

Τα άλλα δύο παιδιά έτρεξαν να ζητήσουν βοήθεια και στο σημείο έσπευσε ο Γκόγκα Λεβιάν, που χωρίς δεύτερη σκέψη βούτηξε στον ποταμό Άραχθο για να βγάλει έξω τα παιδιά.

Ο ίδιος είχε περιγράψει το πώς κατάφερε να βγάλει από τον ποταμό τα παιδιά. 

«Ήμουν στο καφενείο. Ήρθε ένα παιδί με μηχανάκι και φώναζε “βοήθεια, πνίγονται δύο παιδιά στον ποταμό!” Χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξα. Πήρα το αυτοκίνητο και πήγα στο σημείο. Μπήκα μέσα από τα καλάμια, έψαξα – δεν έβλεπα τίποτα. Ανέβηκα σε μια βάρκα μαζί με κάποιους άλλους. Βούτηξα μία φορά – τίποτα. Τη δεύτερη φορά πήρα βαθιά ανάσα, βούτηξα πιο βαθιά, περίπου οκτώ μέτρα. Εκεί τον είδα. Το παιδί ήταν ξαπλωμένο, ακίνητο, με μαυρισμένο πρόσωπο, χέρια και πόδια ανοιχτά. Και τότε άκουσα ότι είχαν εντοπίσει και το δεύτερο. Βούτηξα ξανά, δύο και τρεις φορές. Το βρήκα. Ήταν ανάσκελα στον βυθό. Όταν το ανέβασα, έβγαζε αίμα από τη μύτη και το στόμα. Τρόμαξα».

«Το ένα ήταν στην ηλικία της κόρης μου. Δεν με νοιάζει ποιοι είναι, τι ράτσα, τι θρησκεία. Εγώ είμαι ξένος, αλλά είμαι άνθρωπος. Έκανα αυτό που θα έκανε κάθε πατέρας. Μόνο σκέφτομαι τα παιδιά».