Λυδία Αντωνία Τρακατέλλη: Ο Πολιτισμός και η Παιδεία είναι τα όπλα της Ελλάδας στην Ευρώπη

«Δεν δέχομαι ότι η θρησκεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί από συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις για εκλογικούς σκοπούς καθώς για μένα είναι υπεράνω πολιτικών και κομματικών τοποθετήσεων», δηλώνει στο libre η υποψήφια ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ Λυδία – Αντωνία Τρακατέλλη.

Μιλά για την υποψηφιότητά της στις ευρωεκλογές τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο πολιτισμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και τα διάσημα πρόσωπα, που διεκδικούν την ψήφο των πολιτών στις 9 Ιουνίου.  

Συνέντευξη στον Χρόνη Διαμαντόπουλο

–Κυρία Τρακατέλλη, αν και έχετε εμπειρία σε θέματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν είστε από τα πλέον προβεβλημένα πρόσωπα που είναι υποψήφια για την Ευρωβουλή. Θα θέλατε να μας συστηθείτε;

Βεβαίως και να σας συστηθώ! Είμαι η Λυδία-Αντωνία Τρακατέλλη και γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου και έκανα το μεταπτυχιακό αλλά και το διδακτορικό μου με ειδίκευση στην ελληνιστική κεραμική. Συμμετείχα, ήδη από τα φοιτητικά μου χρόνια το 1997, στην πανεπιστημιακή ανασκαφή της Βεργίνας και αργότερα και στην πανεπιστημιακή ανασκαφή στο Καστρί Γρεβενών. Τα τελευταία 12 χρόνια ζω με τον σύζυγο, τα δυο παιδιά μου και τον σκύλο μου στην Αθήνα. Εδώ και 10 χρόνια εργάζομαι με σύμβαση ως επιστημονικός συνεργάτης στο Μουσείο της Ακρόπολης. Με την υποψηφιότητά μου για ευρωβουλευτής  είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι ενεργά με την πολιτική ζωή.

–Η θητεία δίπλα στον πατέρα σας Αντώνη Τρακατέλλη, που ήταν ευρωβουλευτής της ΝΔ από το 1994 έως το 2009 και η σχέση  σας με τον πρώην Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο πόσο πολύτιμες είναι στην πιθανή εκλογή σας στην Ευρωβουλή;

Θεωρώ ότι οι οικογενειακές αυτές σχέσεις είναι μάλλον πολύτιμες για μένα, σε προσωπικό επίπεδο, αλλά δεν σχετίζονται τόσο με μια πιθανή εκλογή μου στην Ευρωβουλή. Από τον πατέρα μου έμαθα τις πρακτικές του ευρωκοινοβουλίου, πως γίνονται οι ερωτήσεις, πως είναι οι συνεδριάσεις, πως γράφονται οι οδηγίες . Από τον θείο μου Δημήτριο πρώην Αρχιεπίσκοπο Αμερικής έμαθα να είμαι ευσεβής και να αντιμετωπίζω τον κόσμο με θετική ματιά. Και οι δύο μου έδειξαν τι θα πει να δουλεύεις ακούραστα για το κοινό καλό. Πιστεύω ότι αυτά είναι εφόδια που με βοήθησαν γενικά στον τρόπο που αντιμετωπίζω τη ζωή και την εργασία μου και σαφώς επηρέασαν τον τρόπο σκέψης μου. Σε μεγάλο βαθμό ακριβώς επειδή έχω αυτά τα εφόδια και μπορώ να υποστηρίξω την χώρα μου επάξια σ’ ένα ευρωπαϊκό επίπεδο αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο στην πιθανή εκλογή μου.

–Την προσπάθεια εμπλοκής της Εκκλησίας στη διαδικασία των εκλογών πώς την βλέπετε; 

Νομίζω ότι δεν τίθεται θέμα εμπλοκής. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να ασχοληθούν με τα κοινά ανεξαρτήτως λειτουργήματος ή επαγγέλματος και να υποστηρίζουν δημοκρατικά τις θέσεις τους. Από εκεί και πέρα είναι σαφής ο διαχωρισμός της Εκκλησίας και του Κράτους και των ανάλογων εξουσιών τους. Και προσωπικά δεν δέχομαι ότι η θρησκεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί από συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις για εκλογικούς σκοπούς καθώς για μένα είναι υπεράνω πολιτικών και κομματικών τοποθετήσεων.

–Οι σπουδές σας συνδέονται με την αρχαιολογία. Είναι αυτά τα θέματα που θέλετε να ασχοληθείτε και να προβάλετε εφόσον εκλεγείτε στην Ευρωβουλή; Δηλαδή ο πολιτισμός και οι τέχνες;

Σαφώς στην Ευρωβουλή θα ήθελα να ενταχθώ στην επιτροπή του Πολιτισμού και Παιδείας  για να προωθήσω και να ενισχύσω τον πολιτισμό. Αρχικά να τονίσω ότι κάθε άνθρωπος του πολιτισμού δεν μπορεί παρά να διεκδικεί συστηματικά την επιστροφή των αρχιτεκτονικών γλυπτών του Παρθενώνα που αυτή τη στιγμή είναι σε χώρα που δεν υπάγεται πλέον στην ΕΕ. Πέρα από αυτό όμως θέλω να υποστηρίξω και τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό και να διασφαλίσω ότι οι άνθρωποι που απασχολούνται στον τομέα αυτό έχουν την ίδια θέση και αξία που δίνεται στα υπόλοιπα κράτη-μέλη. Παράλληλα, θα εστιάσω στην προώθηση της λεγόμενης πολιτιστικής «βιομηχανίας» και των επαγγελμάτων του δημιουργικού τομέα. Η Ελλάδα μπορεί να είναι πρωτοπόρος και μάλιστα να «εξάγει» πολιτισμό και πολιτιστικά αγαθά. Επιπλέον, η ίδια επιτροπή έχει ως αντικείμενο και την εκπαίδευση και τον αθλητισμό. Θα με ενδιέφερε, λοιπόν, να ασχοληθώ με την ενίσχυση του κοινωνικού αθλητισμού που συμβάλει στην αντιμετώπιση ευρύτερων κοινωνικών ζητημάτων, όπως ο ρατσισμός, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η βία, και η ανισότητα των φύλων. Θα ήθελα ακόμα να συμμετέχω στη χάραξη της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στον τομέα του ερασιτεχνικού αθλητισμού, να υπερασπιστώ τις ιδιαιτερότητες της δομής των ΑΣ στην Ελλάδα και να στηρίξω φυσικά τον γυναικείο αθλητισμό. Και κάτι ακόμα που θεωρώ μέγιστης σημασίας είναι το περιβάλλον, το οποίο είναι αλληλένδετο με τον πολιτισμό. Πιστεύω ότι ο πολιτισμός μπορεί να αποτελέσει βασικό άξονα για την καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης και να καλλιεργήσει ένα βαθύτερο αίσθημα σεβασμού για το περιβάλλον.

–Τη συμμετοχή προβεβλημένων προσώπων στις ευρωεκλογές, όπως τηλεπερσόνες και αθλητές πώς την κρίνετε; Πρόκειται για ένα νέο είδος «νεποτισμού»;  

Δεν θα χρησιμοποιούσα τον όρο «νεποτισμό». Δεν νομίζω ότι ταιριάζει. Όπως είπα και προηγουμένως πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως επαγγέλματος έχουν δικαίωμα να ασχοληθούν με τα κοινά του τόπου τους.  Συνεπώς, μπορούν και να διεκδικήσουν και την ενεργό συμμετοχή τους σε αυτά. Η συμμετοχή τους εξάλλου μπορεί να σχετίζεται κυρίως με τις γνώσεις και τις ικανότητες που έχουν και όχι με τη φήμη τους. Το πρόβλημα είναι όμως ότι δεν είναι όλοι οι υποψήφιοι προβεβλημένοι! Αλλά ο κόσμος που ψηφίζει, κάποιους μπορεί να μην τους έχει καν ακουστά. Αν όμως τα μέσα ενημέρωσης φρόντιζαν να αναδείξουν ακριβώς αυτά τα λιγότερα γνωστά άτομα, τότε τη μέρα τον εκλογών ο κόσμος θα ήταν αρτιότερα ενημερωμένος και εξοικειωμένος λίγο περισσότερο με όλους τους υποψήφιους. Δεν είναι, δηλαδή, πρόβλημα αν κάποιος είναι διάσημος αθλητής ή καλλιτέχνης ή τηλεπερσόνα. Πρόβλημα για μένα είναι ότι τα τηλεοπτικά κανάλια και ο έντυπος τύπος δεν ασχολούνται όσο θα έπρεπε με εκείνους που δεν είναι διάσημοι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στερούνται ικανοτήτων για οποιοδήποτε πολιτικό αξίωμα.