Το επικοινωνιακό ριφιφί πέτυχε, μετά;

Με δεξιοτεχνία …Αρσέν Λουπέν, ο Στέφανος Κασσελάκης “έκλεψε” (επικοινωνιακό ριφιφί) τις εντυπώσεις στην εκδήλωση των “τριών” που γέμισε ασφυκτικά το θέατρο Άλφα και ανέδειξε την αγωνία ενός τμήματος της κεντροαριστεράς να απαντήσει στο ερώτημα των διοργανωτών “Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιος”. Και ένα πολιτικοσοσιαλμιντιακό “σύστημα” που ενοχοποίησε την πρωτοβουλία ως υπονομευτική και διασπαστική, φθάνοντας στο σημείο να ζητά ακόμα και την …διαγραφή του Διονύση Τεμπονέρα, χειροκρότησε τον αιφνιδιασμό του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.

Έχει, όμως, πολιτικό βάθος και μπορεί να έχει συνέχεια αυτό το επικοινωνιακό blitzkrieg που απέδειξε πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ μπορεί να μετατρέψει το κάρβουνο σε διαμάντι;

Ακούγονται πολλά. “Τους καπέλωσε”, λένε οι φανατικοί υποστηρικτές του στα social media, “τέλειωσε” πολιτικά τον Τεμπονέρα, λένε άλλοι, “έκαψε το σχέδιο” της Έφης Αχτσιόγλου, χαίρονται αρκετοί. Εάν το ζήτημα ήταν να υποβαθμίσει τον επικοινωνιακό αντίκτυπο της εκδήλωσης μάλλον σε κάποιο βαθμό το κατάφερε. Ελάχιστοι που δεν παραβρέθηκαν θα αφιερώσουν χρόνο στην ανάγνωση των παρεμβάσεων των “τριών”, αυτό που μένει είναι η θεαματική είσοδος του Στέφανου Κασσελάκη στο θέατρο, τα λιγοστά “γιούχα”, κάποια χειροκροτήματα, η χειραψία με την Αχτσιόγλου, και το “δεν θα μιλήσω, έχω εδώ δικό μου άνθρωπο” (για τον Τεμπονέρα). Κανονικό (επικοινωνιακό) …ριφιφί.

Εάν δεν είχαν προηγηθεί οι διαρροές “πηγών” της Κουμουνδούρου εναντίον της πρωτοβουλίας των “τριών” όλα θα ήταν καλώς καμωμένα. Τώρα, η αίσθηση που μένει σε κάποιους είναι πως τα ελατήρια δεν ήταν και τόσο αγαθά.

Υπάρχει και μία άλλη ανάγνωση:

Ο Στέφανος Κασσελάκης, με την αιφνίδια παρουσία του, έβαλε (και) τον εαυτό του -άρα και τον “επίσημο” ΣΥΡΙΖΑ- στην συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει ερήμην του. Η εκδήλωση, άλλωστε, είχε δημιουργήσει πολιτικό αποτύπωμα πριν καλά καλά ξεκινήσει. Παρά την οπισθοχώρηση του Μανώλη Χριστοδουλάκη που -εμφανώς υπό την πολιτική πίεση της Χαριλάου Τρικούπη- έσπευσε πρόωρα να απαντήσει στο ερώτημα της εκδήλωσης και να δείξει τον Νίκο Ανδρουλάκη ως τον “απέναντι” στον Κυριάκο Μητσοτάκη, και παρά την φιλότιμη προσπάθεια του Διονύση Τεμπονέρα να μεταστρέψει το “ποιος” (του τίτλου) σε “πως”- σωστό και ακριβέστερο αναμφίβολα.

Εάν ισχύει αυτό, καλώς έπραξε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Υπό μία έννοια αποενοχοποιεί πλήρως κάθε συζήτηση ή και σύγκλιση μεταξύ όμορων χώρων στην κεντροαριστερά και αφήνει “άνεργα” κάποια τρολ που εξαπέλυσαν επιθέσεις κατά πάντων. Το θέμα αυτό, με διάφορες εκδοχές, θα τεθεί ούτως ή άλλως και στο κομματικό συνέδριο: με την πρόταση Ζαχαριάδη, Ραγκούση, Θεοχαρόπουλου για ένταξη στους Ευρωσοσιαλιστές, με την εκκρεμούσα πρόταση Κοτζιά για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, με την “βαριά” πρόταση του Νίκου Παππά για συνεργασία με το Πράττω, τους Οικολόγους και άλλες πολιτικές κινήσεις, και, τέλος, με το προτεινόμενο από τον Τεμπονέρα σχέδιο για “μέτωπο δημοκρατίας”.

Εάν, λοιπόν, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ πιστεύει πως μετά τις ευρωεκλογές (και ανάλογα με τους συσχετισμούς που θα διαμορφώσουν οι καλπες) πρέπει να ξεκινήσει ένας τέτοιος διάλογος και επιθυμεί να είναι μέρος του -ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα θα προσδιοριστεί και πόσο πρωταγωνιστικός θα είναι ο ρόλος του-, τότε η παρουσία του στην εκδήλωση ήταν ορθή και αναγκαία. Εάν το μόνο που επιδίωκε ήταν να κερδίσει επικοινωνιακά τις εντυπώσεις θα φανεί.