Γεραπετρίτης στο Economist για Μέση Ανατολή: Πάντοτε θα είμαστε με την ειρηνική επίλυση των διαφορών

Στις μεγάλες προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου, τους πολέμους και την τελευταία κρίση στη Μέση Ανατολή, αναφέρθηκε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης, στην παρέμβασή του στην 27η Ετήσια Συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης του Economist.

Όπως είπε η Μέση Ανατολή, είναι μία μεγάλη δοκιμή, μια μεγάλη δοκιμασία για όλους μας, ενώ τόνισε ότι η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή έλαβε σαφή θέση καταδικάζοντας κάθε μορφή τρομοκρατίας, βίας και απάνθρωπης μεταχείρισης και ζητώντας να εξασφαλιστούν ανθρωπιστικές διόδοι και ανθρωπιστική βοήθεια στους ευάλωτους.

Τόνισε επίσης ότι η Ελλάδα θα είναι πάντα με την ειρηνική επίλυση των διαφορών και ότι στο ζήτημα της Μέσης Ανατολής θα πρέπει «να δουλέψουμε πάνω στη λύση, η οποία έχει ήδη προαχθεί από αποφάσεις, ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δύο κράτη, για το Κράτος της Παλαιστίνης με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ».

Αναλυτικά η παρέμβαση του υπουργού Εξωτερικών:
Ευχαριστώ πολύ για την ιδιαίτερη τιμή της πρόσκλησης σήμερα, στο Συνέδριο του Economist.

Είναι ένα μοναδικό φόρουμ για να υπάρχει ανταλλαγή απόψεων υψηλού επιπέδου έτσι ώστε να αναδείξουμε τα κοινά προβλήματα, τα οποία μας ταλανίζουν και να δούμε τις λύσεις και τις διεξόδους, οι οποίες είναι αναγκαίες στη ζωή μας για την ευημερία του σήμερα, αλλά και την ευημερία των επόμενων γενεών.

Θερμές ευχαριστίες στη Νεκταρία Πασαριβάκη και τον Daniel Franklin και σε όλο το προσωπικό του Economist. Είναι επίσης πολύ μεγάλη χαρά να συνομιλήσω σήμερα με δύο φίλους της Ελλάδας, με δύο εξαιρετικά διακεκριμένες προσωπικότητες, με τον Wess Mitchell και τον David Harris, οι οποίοι έχουν αναδειχθεί μέσα από μία μακρά διαδρομή στην πολιτική και την οικονομία.

Σήμερα, θα έπρεπε να συζητήσουμε κυρίως για τα θέματα που αφορούν στην αλληλεπίδραση μεταξύ του παγκόσμιου, του περιφερειακού και του εθνικού και πώς η αλληλεπίδραση αυτή διαμορφώνει ένα σύγχρονο κόσμο, διαμορφώνει μια νέα μέθοδο λήψης αποφάσεων και πώς στο τέλος της ημέρας η σύγχρονη πολυεπίπεδη διακυβέρνηση είναι σε θέση να ανταποκριθεί επιτυχώς στις προκλήσεις, οι οποίες μας κατακλύζουν. Εντούτοις, υπό τις συνθήκες που διαμορφώνονται, θα περιοριστώ σε λίγα λόγια μόνο για το θέμα αυτό του περιφερειακού και του οικουμενικού και στη συνέχεια θα επικεντρωθώ στα πιο επίκαιρα και πιο σημαντικά της εξωτερικής μας πολιτικής και ιδίως, στην κρίση της Μέσης Ανατολής, η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.

Να πω το εξής. Ότι υπό τις συνθήκες, η έννοια των θεμάτων εθνικού, περιφερειακού και οικουμενικού ενδιαφέροντος έχει αμβλυνθεί απολύτως. Δεν υπάρχει κανένα θέμα, το οποίο να λογίζεται ως αμιγώς εθνικό ή αμιγώς περιφερειακό ή ακόμη και οικουμενικό. Είναι τέτοια η διάδραση όλων αυτών των επιπέδων που κάθε κρίση στην πραγματικότητα αντανακλά σε ένα επίπεδο εθνικό, σε ένα επίπεδο ευρύτερο ή σε ένα επίπεδο παγκόσμιο. Νομίζω ότι οι μεγάλες προκλήσεις του σήμερα είναι αυτές, οι οποίες διαμορφώνουν και το πλαίσιο: Είναι η κλιματική κρίση, την οποία όλοι βιώσαμε με τον πιο επώδυνο τρόπο. Είναι η επισιτιστική κρίση. Είναι η επιθετικότητα. Είναι η δημόσια υγεία, και είναι και η μετανάστευση.

Οι πέντε σύγχρονες προκλήσεις, οι οποίες όλες έχουν τρία κοινά χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι ότι, στην πραγματικότητα, δεν έχουν τόπο και χρόνο. Είναι υπερτοπικές και είναι διαχρονικές. Οι αντανακλαστικές συνέπειες από τις πέντε μεγάλες αυτές προκλήσεις ουσιαστικά αγγίζουν όλους μας, όπου και αν βρισκόμαστε, σε όποιο χρόνο και αν ζούμε. Επίσης, δεύτερο χαρακτηριστικό κοινό είναι η κατάρριψη των βεβαιοτήτων που είχαμε. Βιώνουμε όλοι πολέμους στη γειτονιά μας, που θεωρούσαμε σχεδόν αυτονόητο ότι μετά από δεκαετίες μιας σχετικής ηρεμίας, ιδίως στην Ευρώπη, είχαμε ξεχάσει.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία νομίζω ανέδειξε με τον πιο ισχυρό τρόπο ότι ο αναθεωρητισμός είναι στην πόρτα μας και δεν πρέπει να εκλαμβάνουμε τίποτε ως ασφαλές και βέβαιο. Και βεβαίως, εκείνο το οποίο έχει επίσης ένα κοινό έδαφος είναι ότι οι οικουμενικές κρίσεις, οι οποίες εμφανίζονται, δεν αντιμετωπίζονται πάντοτε με οικουμενικές λύσεις.

Συγκρατώ από την τελευταία Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, μία αποστροφή του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος είπε ότι ο συμβιβασμός έχει καταντήσει να είναι μια βρώμικη λέξη.

Έχουμε μια δυσκολία στο να μπορέσουμε να καθίσουμε και να συζητήσουμε για προβλήματα τα οποία είναι κοινά, μας αγγίζουν όλους, αγγίζουν το σήμερα και το αύριο. Παρά ταύτα, δυσκολευόμαστε πολύ να έχουμε μια διαβουλευτική στάση απέναντι στα πράγματα, έτσι ώστε να βρίσκουμε λύσεις, οι οποίες θα είναι ωφέλιμες.

Οφείλουμε να είμαστε διαβουλευτικοί, να αντιμετωπίζουμε τα θέματα με περίσκεψη και, κυρίως, να βάλουμε μέσα στις σκέψεις μας και το μέλλον, όχι μόνο το παρόν, το σήμερα ή το χθες.

Δείτε λίγο μόνο τις τελευταίες ημέρες από την άποψη των εξωτερικών σχέσεων της Ελλάδας. Χθες, είχαμε στο Λουξεμβούργο το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα θέματα τα οποία ήταν στην ατζέντα ήταν, στην πραγματικότητα, θέματα τα οποία δεν μπορείς να τα περιορίσεις στην περιφέρεια στην οποία αναπτύσσονται. Ήταν ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ήταν η κρίση στην περιοχή του Σαχέλ, στην Αφρική, κυρίως στην Υποσαχάρια Αφρική. Η κρίση στα Βαλκάνια, ιδίως η κρίση η οποία αναπτύσσεται στο Κόσοβο. Η κρίση την οποία έχουμε στα σύνορα Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, και βεβαίως η Μέση Ανατολή.

Κρίσεις οι οποίες όλες έχουν μία έδρα, αλλά έχουν μια τεράστια αντανάκλαση.

Η Μέση Ανατολή
Η Μέση Ανατολή, είναι μία μεγάλη δοκιμή, μια μεγάλη δοκιμασία για όλους μας. Και είναι μια μεγάλη δοκιμασία για όλους μας, διότι πρόκειται για ένα θέμα το οποίο βρίσκεται στην αιχμή της εξωτερικής πολιτικής όλων των χωρών του δυτικού και του αραβικού κόσμου. Η Ελλάδα, από την πρώτη στιγμή έλαβε μια θέση αρχής στο ζήτημα αυτό, όταν ανέκυψε το ζήτημα μετά από την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο κράτος του Ισραήλ.

Η Ελλάδα έλαβε σαφή θέση. Είπαμε, πρώτα απ΄ όλα ότι καταδικάζουμε και οφείλει όλος ο πολιτισμένος κόσμος να καταδικάσει, κάθε μορφή τρομοκρατίας, βίας και απάνθρωπης μεταχείρισης.

Είπαμε ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει η οποιαδήποτε ομηρία, άρα ουσιαστικά να υπάρχει απαξίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, στο μέτρο που χρησιμοποιείται ο άνθρωπος, ως μέσο εκβιασμού μεταξύ των κρατών. Είπαμε ότι δεν είναι δυνατόν να στοχοποιούνται άμαχοι. Είπαμε ότι δεν είναι δυνατόν παρά να εξασφαλίσουμε ανθρωπιστικές διόδους και ανθρωπιστική βοήθεια σε όλους τους ευάλωτους. Και είπαμε, τέλος, ότι το ζήτημα αυτό θα πρέπει να επιλυθεί σε μία διεθνή διάσκεψη υπό την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και με τη συμμετοχή όλων των ισχυρών παικτών και των ενδιαφερόμενων μερών. Η στάση μας αυτή, μας οδήγησε στο να αποκτήσουμε ισχύ, να έχουμε ειλικρίνεια στη στάση μας και να αποκτήσουμε ένα σημαντικό διπλωματικό κεφάλαιο.

Η Ελλάδα, με τη σθεναρή της αυτή στάση, σήμερα μπορεί να παινεύεται ότι συνομιλεί με τον αραβικό κόσμο, συνομιλεί με το Ισραήλ και είμαστε αξιόπιστοι σε αυτά τα οποία λέμε. Ναι, εμείς πάντοτε θα είμαστε με την ειρηνική επίλυση των διαφορών.

Σήμερα, στην επέτειο της ίδρυσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που ομιλεί ακριβώς για την ειρηνική επίλυση των διαφορών για το κράτος δικαίου, για τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Και ναι, θα πρέπει να διασφαλίσουμε το δικαίωμα των κρατών να αμύνονται σε επιθέσεις στο όριο το οποίο καθιερώνει το διεθνές δίκαιο. Για εμάς θα πρέπει το ζήτημα της Μέσης Ανατολής να υπάρξει στην ατζέντα και στο διεθνές προσκήνιο. Θα πρέπει να δουλέψουμε πάνω στη λύση, η οποία έχει ήδη προαχθεί από αποφάσεις, ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δύο κράτη, για το Κράτος της Παλαιστίνης με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Και ναι, θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι το κάθε κράτος δικαιούται στο έδαφός του να απολαύει ηρεμίας, ειρήνης και ακεραιότητας. Η τρομοκρατία σε οποιαδήποτε μορφή της δεν μπορεί να γίνει ανεκτή από κανέναν. Στο πλαίσιο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική θα παραμείνει μία εξωτερική πολιτική αρχών. Δεν πρόκειται να καταστεί ούτε συγκυριακή, ούτε συναλλακτική. Γιατί για εμάς η διπλωματία και η εξωτερική πολιτική είναι πρωτίστως ένα ζήτημα, το οποίο αφορά τα συμφέροντα της χώρας μας. Είναι όμως και μία ηθική αξίωση να υποστηρίζουμε το δίκαιο, τη δημοκρατία, το διάλογο και την ευημερία».