Οικονόμου vs Τσαπανίδου: Τα συμπεράσματα από το ντιμπέϊτ-“προθέρμανση”

Τα ντιμπέϊτ του χρονομέτρου έχουν από την φύση τους στενό πλαίσιο και προσυμφωνημένους κανόνες. Σε δύο λεπτά προφανώς δεν μπορεί κανείς να αναλύσει το πρόγραμμα διακυβέρνησης του ενός ή του άλλου κόμματος, ούτε πρέπει να χρησιμοποιήσει όρους και επιχειρήματα που δύσκολα προσλαμβάνει το ευρύτερο τηλεοπτικό και εκλογικό κοινό.

Ως εκ τούτου δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμα, ίσως είναι και πληκτικά, για τους ψηφοφόρους που είναι δεδομένοι. Όσοι έχουν (προ)αποφασίσει εάν θα ψηφίσουν Ν.Δ ή ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, θα παρακολουθήσουν ένα τέτοιο ντιμπέϊτ περισσότερο για να επιβεβαιώσουν την απόφασή τους και να χλευάσουν τον εκπρόσωπο του πολιτικού αντιπάλου.

Αυτές οι τηλεμαχίες αποσκοπούν περισσότερο σε μία επίδειξη αυτοπεποίθησης και στο να διεγείρουν τα αντανακλαστικά μιας μικρότερης μεν, σημαντικής δε, μερίδας ψηφοφόρων που κινούνται στην ζώνη των αναποφάσιστων και στο τμήμα του πολιτικού φάσματος που βρίσκεται μεταξύ των “μονομάχων” ή εφάπτεται (εκ δεξιών, ή εξ αριστερών).

Τούτων δοθέντων, η τηλεοπτική αντιπαράθεση του (κυβερνητικού εκπροσώπου) Γιάννη Οικονόμου και της (εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ) Πόπης Τσαπανίδου μπορεί να αξιολογήθηκε ως βαρετή και χωρίς ειδήσεις από πολλούς, από την άλλη, όμως, παρήγαγε εντυπώσεις.

Ο Γιάννης Οικονόμου είναι ίσως ο πιο “πολιτικός” εκ των κυβερνητικών εκπροσώπων που είχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά το 2019 (Πέτσας, Πελώνη, Ταραντίλης…). Μπορεί να κινηθεί με άνεση εκτός “ωτο-κιού” και να φαίνεται πως μιλά και εξηγεί και όχι, μόνο, απαγγέλλει. Απευθύνεται στο “δεδομένο” ακροατήριο της Ν.Δ και αγγίζει τα αντι-ΣΥΡΙΖΑ και “ακροκεντρώα” τμήματα του ΠΑΣΟΚ, ενώ μάλλον εύκολα τον ακούει και η υπερδεξιά. Φαίνεται σκληρός αλλά διαχειρίζεται με μέτρο την υπαγορευμένη τοξικότητα. Δεν πρόκειται να πείσει ποτέ κανέναν που διάκειται αρνητικά στην κυβέρνηση και είναι μάλλον δύσκολο να πείσει κι εκείνους που έχουν επιφυλάξεις και αμφιβολίες (αλλά δεν ανήκουν στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο) για την αξιωματική αντιπολίτευση.

Η Πόπη Τσαπανίδου δικαιώνει την επιλογή του Αλέξη Τσίπρα στο πρόσωπό της. Διαθέτει (εκ φύσεως και εξ επαγγέλματος) μεγάλη τηλεοπτική άνεση και εξαιρετική φωτογένεια. Εκπέμπει οικειότητα και δεν εκνευρίζει ούτε το σκληροπυρηνικό ακροατήριο της Ν.Δ. Ορίστηκε εκπρόσωπος Τύπου για να διευρύνει το εκλογικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ και φαίνεται να το πετυχαίνει, ακόμα κι αν οι σκληροί του κόμματος θα προτιμούσαν ένα πιο “αψύ” και συγκρουσιακό πρόσωπο. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ποιούς ψηφοφόρους πρέπει να κερδίσει και η Πόπη Τσαπανίδου είναι το κατάλληλο πρόσωπο για συνομιλήσει μαζί τους. Δεν είναι τόσο “πολιτική” όσο ο Γιάννης Οικονόμου, ωστόσο αυτό μπορεί να το καθιστά πλεονέκτημα, ιδιαίτερα όταν απευθύνεται σε νεότερους ψηφοφόρους, σε γυναίκες, και, γενικά, σε πολίτες που δεν θα καθίσουν ποτέ στις κομματικές κερκίδες των “original”.

Κάποια συμπεράσματα βγήκαν, λοιπόν, από το ντιμπέϊτ της ΕΡΤ. Και σε κάθε περίπτωση, εάν το τηλεοπτικό πλαίσιο ήταν λιγότερο ασφυκτικό, ίσως να προέκυπταν και διαφορές ουσίας. Εν κατακλείδι, πάντως, αφού Οικονόμου και Τσαπανίδου μπορούν να “συγκριθούν” και να “συγκρουσθούν” (ελαφρά), γιατί να μην μπορούν να το κάνουν και οι Μητσοτάκης και Τσίπρας;