Βασίλης Ζούλιας: “Έκανα απόπειρες αυτοκτονίας από 8 ετών”

Ο διάσημος σχεδιαστής μόδας μίλησε για τις σκοτεινές περιόδους της ζωής του, περιγράφοντας την δυστυχία που αισθανόταν ως παιδί και τον εθισμό του στα ναρκωτικά.

Μια εξομολογητική συνέντευξη παραχώρησε ο Βασίλης Ζούλιας στην εκπομπή “Στούντιο 4” της ΕΡΤ το απόγευμα της Δευτέρας (21/11). Ο κορυφαίος σχεδιαστής μόδας περιέγραψε τις σκοτεινές περιόδους της ζωής του, αναφερόμενος στις απόπειρες αυτοκτονίας και την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, μιλώντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια.

“Ήμουν δυστυχισμένο παιδί, δυστυχισμένος άνθρωπος. Είμαι μία εθισμένη προσωπικότητα, οπότε μέχρι να μπω στην ανάρρωση, που έγινε στα 29 μου, ήμουν ένας άνθρωπος που μισούσε τον εαυτό του. “Βοηθάει” και το οικογενειακό περιβάλλον. Εγώ λέω, έχω καταλήξει, ότι γεννήθηκα με αυτή την προδιάθεση. Αισθανόμουν δυστυχισμένος. Δεν έχω ευτυχισμένες στιγμές να θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία”, είπε ο Βασίλης Ζούλιας κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν του.

Συνεχίζοντας, ο γνωστός σχεδιαστής μόδας αναφέρθηκε στον εθισμό του στα ναρκωτικά. Όπως είπε: “Μία εθισμένη προσωπικότητα γενικά αισθάνεται μία δυσκολία να αντιμετωπίσει τη ζωή, δεν αντέχει, πονάει. Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτόν τον πόνο. Τον πονάει η πραγματικότητά. Όταν ήρθαν τα ναρκωτικά, ήρθαν σαν βάλσαμο. Καταλάγιασε ο πόνος. Αυτό είναι το επικίνδυνο. Είχα κάνει τόσες απόπειρες, που κατά κάποιον τρόπο “σώθηκα”. Έλεγα ότι τουλάχιστον δεν θα χρειάζεται να πονάω. Απόπειρες έκανα από 8 ετών“.

“Το 1986 σταμάτησα να γελάω, στα 23 μου χρόνια. Εκεί άρχισε και η πολύ σοβαρή χρήση των ναρκωτικών και κράτησε 6 χρόνια όλο αυτό. Μιλάμε για τη δεκαετία του ’80, στην Ελλάδα δεν υπήρχαν τέτοιες ομάδες βοήθειας για να απευθυνθώ. Και η νομοθεσία για τα ναρκωτικά ήταν τότε πολύ διαφορετική, εξ ου και η ιστορία που μ’ έπιασαν κι έπεσα στο κενό από το δικαστήριο. Γι’ αυτό και δεν μπήκα φυλακή. Μου έβγαλε ο αστυνομικός τις χειροπέδες, πήγα να χαιρετήσω τη μητέρα μου και έτρεξα. Δεν μπόρεσε να με κρατήσει κανείς, του πατριού μου του έμεινε η τσέπη μου στο χέρι“, σημείωσε.

Ο Βασίλης Ζούλιας δήλωσε ξεκάθαρα πως χρειάζεται κανείς να ζητήσει βοήθεια για να σωθεί. “Πάτησα στα πόδια μου την πρώτη μέρα που ζήτησα βοήθεια. Παραδόθηκα. Υπάρχει ένα ταμπού ενώ γίνεται χαμός στη σόουμπιζ. Εγώ θα μιλάω. Πρέπει να μιλάει κάποιος, όταν είσαι σε μια θέση προβολής, οφείλεις να το κάνεις. Φέτος έκλεισα 30 χρόνια νηφάλιος και συνεχίζω να δουλεύω και να ψάχνω τον εαυτό μου. Πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από τους ειδικούς. Αυτό που λένε “εγώ αν δεν το περάσω μόνος μου δεν γίνεται” ξεχάστε το, δεν υπάρχει“, είπε.

“Η μητέρα μου ήταν πολύ απασχολημένη να με μεγαλώσει. Ήταν μια γυναίκα που πήρε την απόφαση να αφήσει έναν κακοποιητικό γάμο και να έρθει στην Αθήνα. Φόρεσε μια καπαρντίνα και σε εμένα ένα παλτό και φύγαμε. Ήρθαμε στο “καταφύγιο” της θείας μου. Το θυμάμαι με πολλή αγάπη αυτό το υπόγειο”, είπε σε άλλο σημείο ο σχεδιαστής. “Ο πατέρας μου είχε τη δική του ζωή στην Άνδρο. Σήμερα έχουμε μια υπέροχη σχέση. Τη χτίσαμε όταν ήμουν στην ανάρρωση”.