Πούτιν : Η μακρά πολιτική πορεία και η μεγάλη αλλαγή στάσης απέναντι στη Δύση μέσα σε δύο δεκαετίες

Στις αρχές της θητείας του, ο Πρόεδρος Πούτιν προσπάθησε να καλλιεργήσει στενότερους δεσμούς με τη Δύση και μάλιστα εξέτασε το ενδεχόμενο να ενταχθεί η Ρωσία στη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια όμως, άλλαξε την πορεία της πολιτικής του, αψηφώντας τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανέλαβε την ηγεσία της χώρας το 2000, αντικαθιστώντας τον προκάτοχό του Μπόρις Γέλτσιν, ο οποίος παραιτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1999. Στο πρόσωπό του οι Ρώσοι πολίτες εναπόθεσαν πολλές ελπίδες, αν και φαίνονται να αρχίζουν να κουράζονται από τις προεδρικές επιλογές.

Ο Ρώσος πρόεδρος περιέγραψε τη διακυβέρνηση του πρώην προέδρου Γέλτσιν ως εποχή διχόνοιας και παρακμής, όταν εκατομμύρια Ρώσοι βυθίστηκαν στη φτώχεια, ενώ ο εθνικός πλούτος λεηλατήθηκε από μεγιστάνες που συνδέονται με το Κρεμλίνο και τη Δύση.
Ήταν η φιγούρα που ανταποκρίθηκε στη δημοφιλή αίσθηση του ιστορικού αλυτρωτισμού που επικράτησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 – λόγω της ταπείνωσης που συνδέεται με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και τα κολοσσιαία κοινωνικοοικονομικά προβλήματα στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Οι Ρώσοι, κουρασμένοι από μια δεκαετία μετασοβιετικής πολιτικής και οικονομικής αναταραχής, αγκάλιασαν με ενθουσιασμό τις υποσχέσεις του προέδρου να αποκαταστήσουν το μεγαλείο της Ρωσίας.

Στις αρχές της θητείας του, ο Πρόεδρος Πούτιν προσπάθησε να καλλιεργήσει στενότερους δεσμούς με τη Δύση και μάλιστα εξέτασε το ενδεχόμενο να ενταχθεί η Ρωσία στη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ.

Στη συνέχεια όμως άλλαξε την πορεία της πολιτικής του, αψηφώντας τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.

Ο επιλεγμένος πρόεδρός του, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, παραιτήθηκε από το αφεντικό του μετά από μια θητεία, πυροδοτώντας μαζικές διαμαρτυρίες κατά της επιστροφής του Β. Πούτιν στην Προεδρία.

Ο Πρόεδρος Πούτιν κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι τροφοδοτούν τις διαδηλώσεις στη Μόσχα και απάντησε ενισχύοντας την καταστολή των διαφωνούντων στο εσωτερικό και υιοθετώντας μια πιο επιθετική πορεία στο εξωτερικό.

Το 2014, ο Πρόεδρος Πούτιν πήρε την απόφαση να προσαρτήσει τη χερσόνησο της Κριμαίας. Υποστήριξε επίσης το φιλορωσικό αυτονομιστικό κίνημα στην ανατολική Ουκρανία.

Η επέμβαση της Μόσχας στην Ουκρανία έχει ωθήσει τις σχέσεις με τη Δύση σε ιστορικά χαμηλά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και οι επανειλημμένες προσπάθειες για διαπραγμάτευση πολιτικής διευθέτησης για τον τερματισμό των μαχών στην ανατολική Ουκρανία απέτυχαν.

Οι εντάσεις αυξήθηκαν το φθινόπωρο του 2021, όταν ο Πρόεδρος Πούτιν εξέδωσε τελεσίγραφο στη Δύση, ζητώντας της να απορρίψει επισήμως την προσπάθεια της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και όταν η Δύση απέρριψε τα αιτήματά του, ο Ρώσος πρόεδρος ξεκίνησε αυτό που αποκάλεσε «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στις 24 Φεβρουαρίου. Ο Πούτιν νόμισε ότι θα έχει την εμπιστοσύνη και τη συναίνεση των Ρώσων πολιτών για όσο χρονικό διάστημα το θελήσει, αλλά οι Ρώσοι πολίτες έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν και να εκφέρουν διαφορετικές απόψεις για τον πόλεμο, εξέλιξη που ανησυχεί αισθητά το Κρεμλίνο.