Χριστιανοί και πολιτική δράση κατά της Χούντας- Ένα επίκαιρο βιβλίο

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ενόψει του εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου. Για όποιους ενδιαφέρονται για αλήθειες…Ο ρόλος της Διοίκησης της Εκκλησίας ,των χριστιανικών σωματείων,των θεολογικών σχολών…οι εξαιρέσεις ,οι χριστιανοί αγωνιστές. Ο Ν. Ψαρουδάκης και η εξορία του στη Γυάρο,οι διώξεις κατά του π. Πυρουνάκη ,ο αντιστασιακός αγώνας των φοιτητών της θεολογικής Αθηνών,η ηρωική στάση της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ,τα παράνομα χριστιανικά αντιδικτατορικά έντυπα,οι Ορθόδοξοι διανοούμενοι του εξωτερικού,οι κληρικοί που τίμησαν τις αρχές του Χριστιανισμού.

Όπως γράφει προλογικά ο συγγραφέας Ανδρέας Αργυρόπουλος: Θέμα της παρούσας εργασίας είναι η έρευνα και παρουσίαση της δράσης των πολιτικοποιημένων χριστιανών ενάντια στο καθεστώς της επταετούς δικτατορίας. Το όλο ζήτημα συνιστά μια ειδικότερη πτυχή του ερωτήματος για τη σχέση Ορθοδοξίας και Πολιτικής δηλαδή της σχέσης της Εκκλησίας μ’ ένα δικτατορικό καθεστώς που παρουσιάστηκε περιβεβλημένο και με χριστιανικό ένδυμα. Το τέλος της δεκαετίας του ’60 κυριολεκτικά συγκλονίζεται από μια αυθεντική παγκόσμια επαναστατική έκρηξη, μια έκρηξη που πραγματικά αγκάλιασε ολόκληρο τον πλανήτη. Στη Λατινική Αμερική ο Τσε Γκεβάρα και τα αντάρτικα κινήματα, στην Ευρώπη ο Γαλλικός Μάης του ’68, στην Τσεχοσλοβακία η “άνοιξη της Πράγας” και η εισβολή των Σοβιετικών. Την εποχή αυτή εμφανίζονται οι πρώτοι πυρήνες διαφωνούντων στις Ανατολικές Χώρες. Στη Βόρεια Αμερική παρουσιάζονται τα κινήματα των μαύρων, των φοιτητών αλλά και τα ευρύτερα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Την ίδια εποχή σε όλα τα μέρη του κόσμου σημειώνονται μικρότερες ή μεγαλύτερες εξεγέρσεις

Ένα απόσπασμα:

Για να αντιληφθεί κανείς την αξία του αντιδικτατορικού αγώνα των πολιτικοποιημένων χριστιανών ,πρέπει να έχει μια στοιχειώδη εικόνα για τη στάση της Διοικούσας Εκκλησίας, των Θεολογικών Σχολών και των Χριστιανικών οργανώσεων και των θρησκευτικών εντύπων κατά τα έτη 1967-1974. Είναι κατανοητό ότι περιγραφή λεπτομερής της κατάστασης αυτής δεν μπορεί να γίνει στα πλαίσια της παρούσας εργασίας,όμως θεωρούμε απόλυτα αναγκαία την παρουσίαση κάποιων στοιχείων που εκτιμούμε πως θα μας βοηθήσουν στην κατανόηση του κλίματος της εποχής.
Ο καθηγητής της Κοινωνιολογίας στη σχολή Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Κολωνίας Δημήτριος Σαβράμης σε συνέντευξή του στη Χριστιανική τον Αύγουστο του 1974 για το ζήτημα αυτό είναι αποκαλυπτικός «Η στάση τόσο της Διοικούσης Εκκλησίας, όσο και των Θεολογικών Σχολών κατά την διάρκεια της δικτατορίας υπήρξε δυστυχώς απογοητευτική και συνετέλεσε στην παγκόσμια δυσφήμιση και γελοιοποίηση της Ορθοδοξίας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πόνο που δοκίμαζα όταν έβλεπα τις σχετικές με την δικτατορία εκπομπές της Γερμανικής Τηλεοράσεως. Παντού όπου παρουσιάζονταν οι τύραννοι του Ελληνικού Λαού εμφανίζονταν κοντά τους Έλληνες Κληρικοί,οι οποίοι,σαν πιστοί δούλοι του καθεστώτος,συνόδευαν τους τυράννους.Πριν από λίγο καιρό ακόμη, μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, είχα την ευκαιρία να δω στην Γερμανική Τηλεόραση ένα φίλμ που έδειχνε το ιστορικό της δικτατορίας. Εκείνο που μου έκανε την πιο απαγοητευτική εντύπωση,ήταν το ότι κάθε τόσο άκουε κανείς τις ψαλμωδίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας ή έβλεπε τη μεγαλόπρεπη εμφάνιση Ελλήνων Επισκόπων, οι οποίοι επλαισίωναν την εμφάνιση των τυράννων. Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι η Διοικούσα Εκκλησία εταύτισε 100% τον εαυτό της και την τύχη της με την δικτατορία.