Ποιοι προωθούν Βενιζέλο αντί Δένδια στο ΥΠΕΞ- Πως άλλαξε γνώμη ο πρωθυπουργός
Η Συντακτική ομάδα του Libre
Οι παροικούντες τη νεοδημοκρατική Ιερουσαλήμ γνωρίζουν καλά ποια κορυφαία κομματικά στελέχη, υπουργοί, βουλευτές, αλλά και παράγοντες της κυβερνητικής περιόδου του Αντώνη Σαμαρά που παραμένουν ενεργοί ως σχολιαστές της επικαιρότητας, βρίσκονται πίσω από την περιβόητη “Ομάδα Αλήθειας”.
Το επιτυχημένο προπαγανδιστικό όργανο που πρωταγωνίστησε τα προηγούμενα χρόνια στην αποδόμηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να “κατέβασε ταχύτητες” φαίνεται, όμως, πως παραμένει χρήσιμο.
Πολλοί, ωστόσο, εξεπλάγησαν όταν ο συγκεκριμένος διαδικτυακός μηχανισμός με μεγάλη επιρροή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης “στοχοποίησε”, για πρώτη, φορά ανώτατο στέλεχος της Ν.Δ και μάλιστα τον υπουργό Εξωτερικών! Ακόμα, δε, περισσότερο που αυτό συνέβη εν ώρα μείζονος κρίσης στα ελληνοτουρκικά και όταν ακόμα και η κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινούνταν -εκείνες τις ώρες- σε σχετικά ήπιους τόνους.
“Το να επιτίθεται η “Ομάδα Αλήθειας” στον υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη και να ζητά εμμέσως πλην σαφώς την αποπομπή του, είναι σαν να βγαίνει με πρωτοσέλιδο η “Αυγή” εναντίον του Τσακαλώτου και να ζητά από τον Αλέξη Τσίπρα να τον διαγράψει”, έλεγε χαρακτηριστικά κορυφαίος υπουργός για να δείξει ως πόσο σοβαρό αξιολογήθηκε το πλήγμα στον Νίκο Δένδια.
“Εγώ είμαι βαρήκοος στα μουρμουρητά, βλέπω μόνο τις ανακοινώσεις”, απάντησε ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών στο σχόλιο του δημοσιογράφου Τάκη Χατζή για την κριτική που δέχεται από το εσωτερικό του κόμματος και της κυβέρνησης, η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική. Οι σπάνιες και ελεγχόμενες εμφανίσεις του υπουργού Εξωτερικών μετατράπηκαν σε ένα αγχώδες μπαράζ συνεντεύξεων. Ξεκίνησε από την ΕΡΑ και μέσα σε τέσσερις μέρες έδωσε άλλες τρεις συνεντεύξεις (Σκάϊ, Alpha, Καθημερινή), αφενός για να “εξηγήσει” όσα άστοχα είπε πει την πρώτη, αλλα και για να περιγράψει πως το πλαίσιο ευθυνών για όσα συνέβησαν στον Έβρο δεν βρίσκεται στο υπουργείο Εξωτερικών αλλά σε άλλο υπουργείο…
Ο ρόλος του Αλκιβιάδη Στεφανή
Όταν ο Νίκος Δένδιας είπε –πιεζόμενος από τον Τάκη Χατζή σχετικά με το εάν υπήρξε παρουσία Τούρκων σε ελληνικό έδαφος– πως “δεν είναι παρατηρητής συνόρων”, υπονοώντας πως τον ρόλο της προστασίας της συνοριογραμμής έχει το υπουργείο Άμυνας. Η αναφορά δεν έγινε τυχαία.
Ο Νίκος Δένδιας γνωρίζει καλά πως το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στο Πέπλο και τις Φέρρες του Έβρου αφορά μια διελκυστίνδα που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές εβδομάδες μεταξύ των υπουργείων Εξωτερικών, Άμυνας και του Μεγάρου Μαξίμου σχετικά με την κατασκευή του φράκτη. Και γνωρίζει επίσης πως αυτός που προσπάθησε να υπονομεύσει τις δικές του απόψεις ήταν ο υφυπουργός Άμυνας, πρώην αρχηγός ΓΕΣ Αλκιβιάδης Στεφανής. Ο τελευταίος είναι ένα πρόσωπο που συσπειρώνει την σκληρή δεξιά πτέρυγα της κυβέρνησης, διατηρεί εξαιρετική σχέση με υπουργούς και βουλευτές και θεωρείται τακτικός συνομιλητής του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Χαίρει, δε, της εκτίμησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι απόψεις του βρίσκουν συχνά συμμάχους στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ο Αλκιβιάδης Στεφανής προωθούσε την άποψη πως ο φράκτης πρέπει να κατασκευασθεί επί της ακριβούς οριογραμμής χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση, ακόμα και σε εκείνες τις περιοχές που λόγω των πλημμυρών και της αλλαγής του αναγλύφου θεωρούνται αμφισβητούμενες από την Τουρκία (όπως συμβαίνει και για περιοχές που οι Τούρκοι θεωρούν δικό τους έδαφος και αμφισβητούνται από εμάς). Από την άλλη πλευρά, ο Νίκος Δένδιας προτιμούσε να αποφευχθει κρίση με την Τουρκία και φέρεται να είχε εισηγηθεί ο φράκτης να ανεγερθεί σε μη αμφισβητούμενο ελληνικό έδαφος.
Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού στην συνέντευξή του στο Star ικανοποίησαν τον πανταχόθεν βαλλόμενο υπουργό Εξωτερικών, καθώς αυτό που θεωρήθηκε σημαντικότερο αυτή τη στιγμή είναι να προχωρήσει ταχύτατα η κατασκευή του φράκτη και όχι μια περίπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία μέσω τεχνικών επιτροπών από τις δύο πλευρές.
Η συντονισμένη επίθεση κατά το Νίκου Δένδια από το εσωτερικό της Ν.Δ φαίνεται ότι υποκινήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την “σαμαρική” ομάδα και, αντιστοίχως, προκάλεσε την συσπείρωση του “καραμανλικού” μπλοκ, καθώς ο υπουργός Εξωτερικών θεωρείται τακτικότατος συνομιλητής του Κώστα Καραμανλή.
Ο τελευταίος δεν έχει κρύψει κατά το παρελθόν πως θεωρεί τον πρώτο ικανό να αναλάβει ακόμα και την ηγεσία της Ν.Δ. Για την υποστήριξη του Νίκου Δένδια επιστρατεύθηκαν ακόμα και μιντιακοί και επιχειρηματικοί παράγοντες και εστάλησαν σαφή μηνύματα προς τον πρωθυπουργό. Το γεγονός πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλησε να κλείσει το κεφάλαιο του ανασχηματισμού από το τηλεοπτικό δελτίο του Star εκλαμβάνεται ως κίνηση στήριξης -προς το παρόν- του υπουργού Εξωτερικών και μια προειδοποίηση προς τους “σαμαρικούς” να σταματήσουν την επιχείρηση αποδόμησης του.
Η “σαμαρική” ομάδα με αιχμή του δόρατος σε ότι αφορά τα θέματα του Έβρου και της “στρατικοποίησης” της εξωτερικής πολιτικής τον Αλκιβιάδη Στεφανή (και πολύ λιγότερο τον υπουργό Νίκο Παναγιωτόπουλο), απέβλεπε στον να προκαλέσει την απαξίωση του υπουργού Εξωτερικών ώστε να καταστεί σαφές πως πρέπει να αντικατασταθεί στον πρώτο γύρο κυβερνητικών αλλαγών.
Οι “Σαμαρικοί” θέλουν Βενιζέλο
Ήδη, η πρόταση που είχε κατατεθεί στον πρωθυπουργό από αρκετούς υπουργούς που συνδέονται με τον πρώην πρωθυπουργό αλλά βρίσκει σύμφωνο και τον υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη και τον διευθυντή του γραφείου του, Γρηγόρη Δημητριάδη, αφορούσε τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Στο πρόσωπο αυτό συγκλίνουν και ο Αντώνης Σαμαράς μαζί με κορυφαίους υπουργούς του δικού του κλίματος (Άδωνις Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης κ.ά), και η λεγόμενη “εκσυγχρονιστική” πτέρυγα του Μεγάρου Μαξίμου και της κυβέρνησης (Θεοδωρικάκος, Δημ. Τσιόδρας, Γ. Βλαστάρης κ.’α).
Οι πληροφορίες θέλουν, μάλιστα, τον πρωθυπουργό να βρέθηκε πολύ κοντά σε μια τέτοια απόφαση που, όπως εκτιμούν στο Μαξίμου, θα είχε μεγάλη επικοινωνιακή αξία για την κυβέρνηση, αλλά, τελικά, προτίμησε να μην προκαλέσει την αντίδραση των “καραμανλικών”.
Πάντως, οι ίδιες πληροφορίες, θέλουν τον Νίκο Δένδια να βρίσκει ανέλπιστα συμμάχους τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στο ΚΙΝ.ΑΛ. Κι αυτό διότι, παρότι θεωρείται πως οι τελευταίοι χειρισμοί του και οι δηλώσεις του ήταν ατυχείς, είναι αρκετά μετριοπαθής και κατά της “στρατικοποίησης” της εξωτερικής πολιτικής. Η παρουσία Βενιζέλου στην κυβέρνηση, άλλωστε, θα δημιουργούσε μια σειρά από άλλης φύσεως προβλήματα που δεν αφορούν μόνο την εξωτερική πολιτική.
SiteDesign