“‘Έπρεπε να καταδικαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της Χρυσής Αυγής”- Νέα τοξική επίθεση του συγγραφέα που είχε ζητήσει τον εγκλεισμό του Αλ.Τσίπρα

Τον Μάρτιο του 2019, σε εκπομπή της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης (TV100) και στον δημοσιογράφο Παντελή Σαββίδη είχε πει πως “ο σημερινός πρωθυπουργός (Αλέξης Τσίπρας) θα έπρεπε να είναι έγκλειστος σε ψυχιατρείο” -δίχως να προκαλέσει την στοιχειώδη, έστω, αντίδραση του δημοσιογράφου. Τώρα, με άρθρο του στο iefimerida.gr λέει πως “στην θέση της Χρυσής Αυγής έπρεπε να είχε δικαστεί και καταδικαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ”. Πρόκειται για τον συγγραφέα Δημήτρη Δημτριάδη, έναν σημαντικό άνθρωπο του θεάτρου, αν και αναχωρητή και ιδιαιτέρως επιθετικό και τοξικό στον λόγο του.

Σε μια στιγμή που άπαντες αναδεικνύουν την απόφαση της Δικαιοσύνης για την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, ο 76χρονος συγγραφέας σπεύδει περίπου να την αποενοχοποιήσει και να …στείλει με τον λόγο του στο εδώλιο του κατηγορουμένου τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το άρθρο γίνεται viral στα social media μετά των οπαδών του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και σχολιάζεται ποικιλοτρόπως από ανθρώπους που μόλις ανακάλυψαν την ύπαρξη του κ. Δημητριάδη.

Το άρθρο:

«…στο κοινωνικό έργο τέχνης, στην πόλη, όπου οι άνθρωποι έχουν να κάνουν με ανθρώπους, η εξυπνάδα πρέπει να συζευχθεί με την ηθική, γιατί αυτή είναι η ψυχή τής ύπαρξής της».

Χανς Γιόνας, Η αρχή τής ευθύνης, εκδ. Αρμός, 2018
«Ξεκινώ αυτό το σύντομο κείμενο χωρίς προλόγους.

Στην θέση τής Χρυσής Αυγής, η οποία δικάστηκε και καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση, θα έπρεπε, εάν υπήρχε στοιχειώδης πολιτική νοημοσύνη, να δικαστεί και να καταδικαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το πανό με την φράση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ το οποίο ύψωσαν ως λάβαρο οι Συριζαίοι εντός και εκτός τής Βουλής και που περιλαμβάνει στο μήνυμά του ο ενυπόστατος σε αχρειότητα αρχηγός τους εν όψει τής δίκης τής εγκληματικής αυτής οργάνωσης, είναι το προστατευτικό και παραπλανητικό προκάλυμμα πίσω από το οποίο θα πρέπει, όσοι διαθέτουμε στοιχειώδη νοημοσύνη, να ακούμε να λένε οι ίδιοι : ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΘΩΟΙ, κρατώντας σταθερά αυτό το προπέτασμα ως το μόνο τεκμήριο τής ανύπαρκτης αθωότητάς τους. Καλύπτονται πίσω από το προπέτασμα των εγκληματιών/φασιστών για να εμφανιστούν ως οι αντίθετοι αυτών.

Αυτή είναι η δόλια, πανούργα, ελεεινή, άλλη μία από τις άπειρες παρόμοιες, κίνηση ενός εκφυλισμένου παραμορφώματος το οποίο έχει αποδείξει πολλαπλώς με όσα έχει διαπράξει μέχρι τώρα και όσα ήδη προαναγγέλλει για τον, όπως τον ονομάζουν οι εγκάθετοι καθοδηγητές του, «δεύτερο γύρο» τους, ότι, στην πραγματικότητα, αυτό το ίδιο είναι η Χρυσή Αυγή αλλά στην νιοστή δύναμη . ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η άκρως επαυξημένη και άκρως διευρυμένη μορφή τής εν λόγω ναζιστικής οργάνωσης : είναι η παρακρατική και αδίστακτη συμμορία που η εγγενής λειτουργία της είναι η κατάργηση κάθε ηθικής αρχής και η κατάλυση οποιουδήποτε θεσμικού φραγμού που εμποδίζει την άσκηση τής πιο ολοκληρωτικής και ισοπεδωτικής εξουσίας. Η ύπαρξή του σημαίνει μόνο ληστρική απληστία και ασύδοτη δήωση με κάθε μέσον τής νομιμότητας και τής χρηστότητας.

Επί τού προκειμένου, την δίκη τής ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, και την καταδίκη της, την εκμεταλλεύεται προγραμματικώς ο ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτο τον έκπτωτο ως άνθρωπο και πολιτικό κάποιον Τσίπρα, προκειμένου να μεταθέσει στην οργάνωση αυτή τις δικές του ήδη διαπραχθείσες εγκληματικές πράξεις, τις δικές του ολοκληρωτικές και σκοταδιστικές αρχές, τις δικές του καθεστωτικές και τρομοκρατικές βλέψεις.

Ένα κόμμα που ανέδειξε ως πολιτικά προσόντα την ανικανότητα, την βλακεία, την αμάθεια, την χυδαιότητα, την ψευδολογία, την εξαπάτηση . ένα κόμμα που ανήγαγε σε κυβερνητική πράξη την οργάνωση συμμορίας, την σύσταση παράνομων κέντρων εξουσίας, την διακίνηση τής πιο αλλοπρόσαλλης και πιο διαστροφικής αλληλουχίας αποφάσεων και κινήσεων με ολέθρια αποτελέσματα και καταστροφικές συνέπειες . ένα κόμμα που μετέτρεψε, σε πρωτοφανή και ανυπέρβλητο βαθμό, τον πολιτικό λόγο σε κραυγαλέα αντιστροφή τής αλήθειας και σε διεστραμμένη εκτροπή από την πιο απλή λογική, αυτό το κόμμα δεν μπορεί παρά να αποτελεί, με αυτά τα πεπραγμένα του αλλά και τα ήδη προαναγγελλόμενα, έναν κίνδυνο δίπλα στον οποίο ο κίνδυνος που εκπροσωπεί, και όντως εκπροσωπεί, η Χρυσή Αυγή είναι ελάχιστος και περιθωριακός, ελεγχόμενος, τώρα, μετά την καταδίκη της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός ελέγχου, σε κεντρικό σημείο τής πολιτικής ζωής και προπαντός έχει ακόμα με το μέρος του ευάριθμους οπαδούς, ένα πολύ σημαντικό μέρος τού ελληνικού λαού, και επιπλέον θεσμική εξουσία, κομματικό μηχανισμό, ποικίλες δυνατότητες και μέσα για να τις υλοποιήσει.

Είναι ένα κόμμα που, παρά την εξαθλιωμένη, καταρρέουσα, αποκρουστική σημερινή κατάστασή του, εξακολουθεί να υπάρχει και να λειτουργεί, με ανοιχτό πεδίο δράσεων και επιδράσεων . είναι ακόμα ικανό να προβαίνει σ’ αυτά που διέπραττε πάντα : να ασκεί γοητεία σε πολλούς με την απίστευτη ασημαντότητά του, την κραυγαλέα ρηχότητά του, με την κατάχρηση μεθόδων των οποίων κινητήρας είναι ο τραμπουκισμός και απώτερος σκοπός, μεταξύ άλλων, οι δράσεις πεζοδρομίου, οι υποκινούμενες καταλήψεις, οι λεγόμενες «κινητοποιήσεις» μέσω κουκουλοφόρων και στελεχωμένων τρομοκρατών που αλωνίζουν υπό την ευθεία κάλυψή του.

Αυτό το κόμμα, με όλα τα εξόφθαλμα χαρακτηριστικά μιάς εν δυνάμει δικτατορικής πρακτικής, θα έπρεπε, με όλα τα στελέχη του, να βρισκόταν στα εδώλια των κατηγορουμένων και να αντιμετώπιζε την καταδίκη που αντιμετωπίζει και αξίζει να εισπράξει το τερατώδες που λέγεται Χρυσή Αυγή, και όχι να συγκεντρώνεται ως γκρουπούσκουλο συμπαράστασης των θυμάτων της έξω από τον Άρειο Πάγο, μεταθέτοντας έτσι τον εαυτό του, με επικεφαλής τον μηδενικό και βδελυρό αρχηγό του, στην πλευρά των υποστηρικτών των ακριβώς αντίθετων αρχών από εκείνες που είναι οι δικές του.

Και θα έπρεπε να γίνει έτσι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι ακόμα πιο τερατώδες από την Χρυσή Αυγή : με τον ΣΥΡΙΖΑ απειλείται σφοδρά και καταλυτικά το άμεσο, τουλάχιστον, μέλλον τής χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι, ακόμα πολυπληθείς αλλά θλιβεροί, αστόχαστοι, τυφλοί, οπαδοί του, των οποίων η ευθύνη είναι απροσμέτρητα βαρύτατη εφόσον συμμερίζονται και υποστηρίζουν την «ιδεολογική» ταυτότητά του, αποτελούν τον παράγοντα εκείνον που, παραμένοντας αμετακίνητος στην κενή πολιτική σκέψη και υποκαθιστώντας την με συνθήματα και φρασεολογίες που μόνον υποβαθμισμένους νόες μπορούν να συγκινήσουν και να κερδίσουν, προμηνύει, διότι είναι εκ των πραγμάτων αξιωματική αντιπολίτευση και δυνητικώς κόμμα εξουσίας, με απόλυτα απροκατάληπτο τρόπο, την ζοφερότερη προοπτική γι’ αυτήν την χώρα, με όρους απολυταρχίας, εκχυδαϊσμού και εκμηδένισης όλων των βάσεων τού δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η καταδίκη τής Χρυσής Αυγής από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, εξόχως δίκαιη και ζωτικής σημασίας για μία ευνομούμενη πολιτεία, δεν αγγίζει τούς αληθινούς ενόχους, τούς αληθινούς δράστες των εξίσου ειδεχθών με την δολοφονία τού Παύλου Φύσσα εγκλημάτων ενός κόμματος που ο αρχηγός του και τα μέλη του θα έπρεπε, την στιγμή αυτή, να βρίσκονται δια παντός σιδηροδέσμιοι, καταδικασμένοι στην απόλυτη σιωπή και στην δια βίου αφάνεια.

Αυτή θα ήταν η αληθινή δίκη, δηλαδή η αληθινή απόδοση δικαιοσύνης.

Η συνέντευξη στην TV100 που ζητά τον εγκλεισμό του Αλέξη Τσίπρα!

Ποιος είναι

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Το 1963, με υποτροφία του βελγικού κράτους, σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες, στο Εθνικό Ινστιτούτο Τεχνών Θεάματος (INSAS). Το 1968 ανέβηκε στο Παρίσι, στο Théâtre de la Commune d’ Aubervilliers από τον Πατρίς Σερό το πρώτο θεατρικό του έργο, Η Τιμή της Ανταρσίας στην Μαύρη Αγορά (1965-66).

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1971, ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μετάφραση.

Μετέφρασε: Ζαν Ζενέ, Ζαν Πολ Σαρτρ, Μορίς Μπλανσό, Ζωρζ Μπατάιγ, Κώστα Αξελό, Γκόμπροβιτς, Μολιέρο, Μισέλ Μπιτόρ, Σαίξπηρ, Μαργκερίτ Ντιράς, Κουρτελέν, Μέτερλινκ, Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Κολτές, Σάμιουελ Μπέκετ, Τένεσι Ουίλιαμς, καθώς και αρχαίο δράμα: Αισχύλο (Ορέστεια) και Ευριπίδη (Φοίνισσες, Ιππόλυτος, Ελένη, Ιφιγένεια εν Ταύροις (τραγωδία)).

Μια συνέντευξη του 2017 στην “Εφημερίδα των Συντακτών”

Άκρως επιθετικό λόγο είχε χρησιμοποιήσει ξανά το 2017 για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.

• Μετά το «Βδέλυγμα» επανέρχεστε με ακόμα ένα σκληρό κείμενο, τον «Γάντζο».

Προέκυψε από μια αβάσταχτη αδημονία, την πίεση που μου δημιουργεί ό,τι εισπράττω από την καθημερινότητα.

Και τα δύο είναι κείμενα που αλληλοσυμπληρώνονται. Πριν από όλα αυτά τίθεται ένα ζήτημα σωστής ανάγνωσης του κειμένου.

Το «Βδέλυγμα» και ο «Γάντζος» διαβάστηκαν λανθασμένα κι όχι ως βάση συζήτησης με νηφαλιότητα, ψυχραιμία.

Παρανάγνωση η οποία προέρχεται από ανθρώπους που διαβάζουν, γράφουν, μεταφράζουν, έχουν στενή σχέση με τη γραφή.

Ο λαός δεν πρέπει να τιμωρηθεί γι’ αυτό που είναι αλλά γι’ αυτό που δεν θέλει να ξέρει ότι είναι.

Μια ιστορική πραγματικότητα που αποκρύπτουν. Αντ’ αυτού γλείφουν συνεχώς τον λαό, τον φοβούνται και γι’ αυτό τον υποτιμούν, τον φτύνουν.

Μοτίβο που επαναλαμβάνεται συνεχώς. Η Ελλάδα είναι μια μουσική παρτιτούρα στο ίδιο leitmotif.

Πώς αντέχεται αυτό επί δύο αιώνες; Επαναλαμβάνω: ενώ είμαστε μέσα στα ψέματα, αυτά τελείωσαν.

Το ψέμα, εξαντλημένο, μας λέει: φτάνει πια με εμένα.

• Σας στενοχώρησε η κριτική;

Με στενοχωρεί η λανθασμένη ή η καθυστερημένη κατανόηση.

Ναι, έχασα φίλους, ανθρώπους πολύ κοντινούς μου, σχέσεις καλές, συγγενικές.

Κάποια μερίδα, δεν μπορώ να τη μετρήσω, υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν να καταλάβουν τι έγινε στη χώρα αυτά τα δυόμισι χρόνια.

Συνεχίζουν να ταυτίζονται με κάτι που τους αδικεί.

Δηλώνουν ακόμα αριστεροί, αναγνωρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως την Αριστερά στην εξουσία.

Τι έγινε προς κάποια αριστερή, όπως λέμε, κατεύθυνση; Πρώτοι αυτοί, οι οπαδοί, δεν θα έπρεπε να έχουν εξεγερθεί;

Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, εμβληματική μορφή της Αριστεράς, που ενώ ξεκίνησε ως πυρηνικός κομουνιστής στη δεκαετία του ’50, έφτασε σήμερα να κατανοήσει πώς είναι τα πράγματα.

Αυτή η στάση όμως δεν αρκεί για να τους εξιλεώνει.

Επικρατεί βουβαμάρα, αποφυγή μιας δημόσιας τοποθέτησης.

• Πιστεύετε ότι η αντίδραση στο «Βδέλυγμα» και τον «Γάντζο» οφείλεται στην ανάγκη υπεράσπισης του ΣΥΡΙΖΑ;

Κάποιοι υποστηρίζουν εκείνο που δεν προσφέρεται για υποστήριξη, δεν έχει κανένα περιθώριο επιβίωσης.

Νομίζουν ότι κάνω μια δημόσια παρέμβαση υπέρ κάποιων.

Δεν ανήκω σε κάποιο κόμμα, είμαι αδέσμευτος κι αυτό με αφοπλίζει αλλά με εξοπλίζει συγχρόνως.

Το λέω ευθέως: μας κυβερνά το πολιτικώς αποτρόπαιο. Καθηγητής που διδάσκει Σπινόζα καταργεί την αριστεία;

Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πρώτοι που ακυρώνονται, αυτοκαταργούνται.

Είχαν τέτοια βαθιά άγνοια, ψευδαίσθηση, ανεπάρκεια;

Η ζημιά που έχει προκληθεί στους εγκεφάλους είναι μεγάλη, η σκέψη και το συναίσθημα απολιθώθηκαν.

Βρισκόμαστε σε παράλυση, μια εγκαρτέρηση σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Είναι παράξενο, στην πραγματικότητα θα έπρεπε να συμβεί το εντελώς αντίθετο: εξέγερση.

• Κι όμως αυτή η παράλυση δεν μας βρήκε ξαφνικά, στη διάρκεια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Πριν ζούσαμε εναργείς, συνειδητοποιημένοι;

Δεν θα υπήρχε σήμερα ΣΥΡΙΖΑ αν δεν είχε προηγηθεί αυτό.

Γι’ αυτό αναφέρομαι στο πριν ως προστάδια της σημερινής κατάστασης.

Αν περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό, διαψεύστηκε απολύτως.

Ζήσαμε όχι απλώς την επανάληψη του χτες αλλά την εξώθηση του πριν στα άκρα, στο μη περαιτέρω, στην ολοκλήρωση του κύκλου του τέλους.

Η σημερινή κυβέρνηση, ως τελικό σύμπτωμα μιας διαδοχής τερατουργημάτων, αντιγράφει το παρελθόν χειρότερα και το κάνει χειρότερο: αφέλεια, αδεξιότητα, βλακεία, ανωριμότητα, αποτυχία.

Ο νεότατος Τσίπρας, μεταξύ πολλών άλλων, μέσα στις αμέτρητες διαψεύσεις που μας έδωσε, ήταν κι αυτή της ελπίδας ότι το καλό το φέρνουν οι νέοι -η εκλογική του επιτυχία οφειλόταν και στην ηλικία του. Δεν αρκεί λοιπόν να είσαι νέος.